بررسی تاثیر حذف نویز از رادیوگرافی دیجیتال بر ارزیابی تحلیل های اپیکالی ریشه دندان به صورت in vitro

یکی از مزایای تصویر دیجیتال این است که می تواند به وسیله نرم افزارهای کامپیوتری پردازش شود و قدرت تشخیص افزایش یابد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر حذف نویز (Noise) از رادیوگرافی های دیجیتال اصلاح شده در نرم افزار Scanora بر ارزیابی تحلیل های اپیکالی ریشه دندان انجام شد.
این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بر روی 60 دندان پرمولر کشیده شده فک پایین انسان با ریشه سالم انجام شد. دندان ها در مندیبل خشک انسانی جهت تهیه تصویر ثابت گردیدند. قبل و بعد از ایجاد ضایعات مصنوعی با فرز روند 4/1 در ناحیه مزیالی 3/1 اپیکالی ریشه، تصاویر دیجیتال تهیه شد و به نرم افزار Scanora منتقل گردید و تصاویر دو مرتبه به فاصله زمانی یک هفته توسط یک رادیولوژیست با و بدون قابلیت حذف نویز مشاهده شد و در 2 گروه فاقد تحلیل با نمره صفر و دارای تحلیل با نمره یک، درجه بندی شدند. تحلیل ها به وسیله پروب ویلیامز اندازه گیری شد و به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شدند. سپس داده های به دست آمده از رادیوگرافی های دیجیتال پردازش شد و مقادیر استاندارد طلایی وارد نرم افزار SPSS نسخه 5/11 گردید و توسط آزمون های Cochran و Mc-Nemar آنالیز شدند (05/0 = α).
بین توزیع فراوانی تشخیص تحلیل ریشه در 3 گروه (استاندارد، پردازش شده با قابلیت حذف نویز و پردازش شده بدون قابلیت حذف نویز) تفاوت معنی دار وجود داشت (001/0 > p value). بین گروه با قابلیت حذف نویز و گروه بدون قابلیت حذف نویز تفاوت معنی دار وجود نداشت (774/0 = p value).
با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از قابلیت حذف نویز در نرم افزار Scanora از تصاویر دیجیتال در تشخیص ضایعات پری اپیکال ریشه تاثیری ندارد.