بررسی مقایسه ای میزان IgG، IgM و IgA سرم در بیماران مبتلا به لیکن پلان مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی تبریز

لیکن پلان یک بیماری پوستی- مخاطی مزمن و نسبتا شایع است که مخاط دهان را تحت تاثیر قرار می دهد. اتیولوژی و پاتوژنز این بیماری به خوبی شناخته نشده است. برخی شواهد پیشنهاد می کنند که سیستم ایمنی هومورال ممکن است در تشکیل و پیشرفت لیکن پلان نقش داشته باشد. این مطالعه به منظور بررسی سطوح ایمونوگلوبولین های سرمی (G، M، A) در لیکن پلان زخمی و غیر زخمی و مقایسه آن با گروه کنترل انجام گردید.
در این مطالعه مقطعی 25 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی زخمی و 25 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی غیر زخمی و 25 نفر فرد سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ایمونوگلوبولینهای سرمی اندازه گیری شد و برای مقایسه تفاوت میانگین ها از تست آنالیز واریانس یکطرفه و نرم افزار آماری SPSSویرایش 16استفاده گردید. (05/0 = α) مطابق آزمون تحلیل واریانس یکطرفه میانگین سطح ایمونوگلوبولین G در گروه زخمی 76/1± 10/14، در گروه غیرزخمی 67/1 ± 79/9 و در گروه شاهد 95/0 ± 48/8 به دست آمد که میانگین ایمونوگلوبولین G در گروه زخمی بیشتر از گروه غیرزخمی و شاهد بود (001/0>P). میانگین سطوح ایمونوگلوبولین M و ایمونوگلوبولین A در بین گروه های مختلف تفاوت معنی داری نداشت. (05/0p>) بر اساس نتایج این مطالعه، در حالیکه سطح ایمونوگلوبولین G سرم در بیماران دارای ضایعات زخمی لیکن پلان افزایش می یابد، مقادیر سرمی ایمونوگلوبولین های M و A در انواع زخمی و غیرزخمی لیکن پلان و افراد سالم تفاوتی ندارد.