بررسی اثر آنتی بیوتیک ها بر سلولهای پلانکتونیک و بیوفیلم سویه های بالینی انتروکوک در شرایط آزمایشگاهی

انتروکوک ها بخشی از فلورنرمال دستگاه روده ای پستانداران را تشکیل می دهند. با وجود نقش مفیدی که در همئوستازی روده بازی می کنند، برای سلامتی انسان به عنوان یکی ازعوامل عفونت های بیمارستانی اهمیت دارند. از مهم ترین خصوصیات انتروکوک ها میزان قابل توجه مقاومت آنتی بیوتیکی است. برخی سویه های انتروکوکوس فکالیس می توانند بیوفیلم تشکیل دهند که توانائی آنها را برای کلونیزه شدن در بیماران و پایداری در مکان های عفونت افزایش می دهد. سلول های بیوفیلم به طور معمول مقاومت بیشتری به آنتی بیوتیک ها نسبت به باکتری های آزاد دارند.
در این بررسی سویه های انتروکوک های جداشده از نمونه بیماران بعد از شناسایی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و سنجش میزان MICو MBC، حساس ترین آنها به چند آنتی بیوتیک یکسان انتخاب و جهت تشکیل مدل بیوفیلم در شرایط آزمایشگاهی و تاثیر آنتی بیوتیک بر بیوفیلم آنها مطالعه شد. تشکیل بیوفیلم توسط میکروسکوپ الکترونی تاییدگردید.
یافته های پژوهش: بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های انتروکوکی به ترتیب نسبت به پنی سیلین (100%) و نیتروفورانتوئین (7%) مشاهده شد. عدم توانایی آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، جنتامایسین، تتراسایکلین حتی در غلظتهای 10برابر بالاتر از MIC حالت پلانکتونی، در از بین بردن بیوفیلم سویه ها قابل مشاهده بود.غلظت های مختلف آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین کاملا بیوفیلم باکتریایی را متلاشی کرد. کمترین غلظت 256 μg/ml در بیوفیلم یک روزه و بالاترین غلظت 1024 μg/ml ≥MBEC در روز پنجم مشاهده شد.
نتایج فعالیت باکتریسیدالی موید اختلاف آشکار بین سلول های پلانکتونیک و بیوفیلم است که نشان دهنده مقاومت بیوفیلم نسبت به پلانکتونیک است. بر اساس نتایج بدست آمده بنظر می رسد آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین برای درمان عفونت انتروکوکی در حالت پلانکتونیک و بیوفیلم موثرتر باشد.