مقایسه اندازه گیری اشباع اکسیژن خون شریانی با پالس اکسی متری و نمونه خون شریانی در بیماران بخش مراقبت های ویژه قلبی

پالس اکسی متری به شکل وسیعی در بخش مراقبت های ویژه به عنوان راهنمای مداخلات درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات کمی در مورد دقت و صحت پالس اکسی متری در بخش مراقبت های ویژه قلبی صورت گرفته است. هدف ما از این مطالعه، مقایسه پالس اکسی متری با میزان اشباع اکسیژن نمونه خون شریانی در طی پی گیری بالینی روتین این بیماران و بررسی تاثیر اسیدوز خفیف بر آن بود.
در یک مطالعه آینده نگر تحلیلی، 80 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی بعد از عمل جراحی قلب باز مورد بررسی قرار گرفتند. یک و یا چندین نمونه از شریان رادیال بیمار گرفته و در همان حین پالس اکسی متری مداوم برقرار گردید. حدود 137 نمونه جمع آوری شد و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی (SaO2) و پالس اکسی متری (SPO2) ثبت گردید.
میانگین اختلاف بین میزان اشباع خون شریانی و پالس اکسی متری 6/1±12/0 درصد بود. در کل 137 نمونه ضریب همبستگی پیرسون نشان گر ارتباط معنی دار بین SaO2 و SPO2 در بیماران با هموگلوبین نرمال بود (001/0P< و 754/0r=)، هم چنین در 47 بیمار با اسیدوز خفیف نیز بین SaO2 و SPO2 ارتباط منطقی وجود داشت (ضریب همبستگی پیرسون 799/0 و 001/0P<). در این نمونه ها نیز اختلاف بین SPO2 و SaO2 5/1±05/0 درصد بود.
داده ها نشان داد که در بیماران با همودینامیک پایدار و هنگامی که کیفیت سیگنال های پالس اکسی متری خوب است، پالس اکسی متری به صورت قابل اعتمادی SaO2 را نشان می دهد. اسیدوز خفیف ارتباط بین SaO2 و SPO2 را تغییر نمی دهد. بنابراین، پالس اکسی متری مونیتورینگ مفید برای اشباع اکسیژن شریانی در بیماران با همودینامیک پایدار می باشد.