اثر عصاره آبی خرما و ملاتونین بر آستانه درد نوروپاتی در موشهای صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت قندی اغلب با درد نوروپاتیک مزمن همراه است. بررسی تاثیر آنتی اکسیدانها در تسکین درد نوروپاتیک دیابتی حائز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر عصاره آبی خرما و ملاتونین در پیشگیری از هیپرآلژزی نوروپاتیک در موشهای صحرایی نر دیابتی شده با تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین(STZ) بود.
این مطالعه تجربی بر روی موشهای نژاد Spraque dawley در محدوده وزنی 250-200 گرمی انجام شد. موشهای صحرایی به پنج گروه: کنترل، شم (sham)، دیابتی دریافت کننده ملاتونین، عصاره خرما و حلال تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخل صفاقی mg 45 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین حل شده در بافر سیترات M 05/0 انجام شد. پس از تایید دیابتی بودن موشها، موشهای گروه دیابتی به مدت 6 هفته ملاتونین (10 mg/kg/day)، عصاره خرما (4 ml/kg/day) و حلال دریافت کردند. در انتهای هفته ششم موشهای کنترل و تیمار شده تحت بررسی آزمونهای Hot Plate و Tail Flick قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت آماری از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و 05/0P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
در انتهای هفته ششم در آزمون Hot Plate در بررسی زمان پاسخ به هیپرآلژزی حرارتی کاهش معنی داری در گروه حلال نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (01/0P<). تجویز عصاره خرما باعث افزیش زمان پاسخ به هیپرآلژزی حرارتی نسبت به گروه حلال شد (01/0P<). به طوری که زمان پاسخ به درد به گروه کنترل نزدیک شد. در آزمون Hot Plate تجویز ملاتونین هر چند که زمان پاسخ به درد را به گروه کنترل نزدیک کرد اما اختلاف معنی داری بین گروه دریافت کننده ملاتونین با هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه نشان داد که مصرف عصاره خرما و ملاتونین هر دو به عنوان یک آنتی اکسیدان قادر به کاهش هیپرآلژزی نوروپاتیک در حیوانات مبتلا به دیابت است. اما اثر حفاظتی عصاره خرما در پیشگیری از بروز هایپرآلژزی نوروپاتیک دیابتی قویتر از ملاتونین است