مقایسه تاثیر فعالیت ورزشی هوازی تداومی و تناوبی منتخب بر ضربان قلب بازیافت بیماران با پیوند عروق کرونر

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی و مقایسه اثر این دو تمر ین بر HRR بیماران بعد از CABG است. بدین منظور 33 بیمار POST CABG (سی مرد و سه زن)با میانگین سنی 50/9±33/58 سال و میانگین BMI: 55/3±05/27 کیلوگرم بر متر مربع گزینش شدند در 3 گروه تمرین هوازی تداومی با شدت 70تا 85 درصد ضربان قلب اوج، و برنامه گروه تمرین تناوبی شامل 27 تا 44(با 3 تناوب 9 تا 15 دقیقه ای) با شدت 75 تا 90 درصد ضربان قلب اوج بود. یافته ها نشان داد. هر دو برنامه ورزشی در مقایسه با گروه کنترل اثرات مثبت معنی داری بر ضربان قلب بازیافت(تداومی قبل: 45/8±58/13،بعد: 92/5±17/18،49%=P) (تناوبی قبل: 16/12±66/14، بعد: 59/8±33/22،33%=P) و کنترل قبل:76/4±9/11، بعد87/13±50/12،279/0=P) به همراه داشتند. در مقایسه گروه ها تفاوت معنی داری بین HRR گروه ها بعد از انجام برنامه (30/0=P) بین گروه های تمرین تناوبی و کنترل (008/0=P) و تفاوت غیر معنی داری بین گروه های تمرینی تداومی و تناوبی(207/0=P) و تداومی و کنترل(115/0=P) را نشان داد.

به صورت خلاصه این پژوهش نشان داد هر دو تمرین ورزشی تداومی و تناوبی HRR را در بیماران بعد از CABG بهبود بخشیدند و در مقایسه با تمرین تداومی تمرین تناوبی تاثیر بهتری بر HRR1 زنان و مردان با جراحی بایپس عروق کرونری داشت.