تاثیر فلزات سنگین بر خاموشی L1 رتروترانسپوزون ها در سلول نوروبلاستومای متوقف شده در چرخه سلولی

L1 رتروترانسپوزون ها فعال ترین عناصر متحرک در ژنوم انسان می باشند. حرکت تنظیم نشده (رتروترانسپوزیشن) عناصر L1 می تواند منجر به ورود آن ها به ژن ها و در نتیجه منقطع شدن ژن های حیاتی و القا ناپایداری ژنومی گردد. بنابراین، سلول های انسانی با خاموش کردن حرکت این عناصر توسط عوامل اپی ژنتیکی، فعالیت L1 رتروترانسپوزون ها را مهار می نمایند. از طرف دیگر، مطالعات مختلف بیانگر نقش عواملی مانند چرخه سلولی و فلزات سنگین در القا فعالیت L1 رتروترانسپوزون ها می باشند. مهار خاموشی عناصر L1 توسط محرک های مختلف می تواند منجر به فعالیت و تهدید دوباره سلول ها شود. این مطالعه، به بررسی تاثیر فلزات نوروتوکسیک محیطی (به عنوان فاکتورهای محرک L1 رتروترانسپوزون ها) در مهار خاموشی عناصر L1 و فعالیت دورباره آن ها در سلول های نوروبلاستومای متوقف شده در چرخه سلولی می پردازد.
کلون هایی از تک سلول های نوروبلاستومایی که وکتور L1-RP green fluorescent protein (GFP) tagged در ژنوم آن ها وارد شده است، تهیه گردید. یکی از کلون های انتخاب شده به طور هم زمان با میتومایسین- سی و غلظت های سمی و غیر سمی از فلزات آهن، مس و جیوه تیمار گردیدند. میزان فعالیت L1 رتروترانسپوزون ها و تعیین تعداد سلول های بیان کننده GFP در سلول های در حال تقسیم و متوقف شده در چرخه سلولی توسط فلوسیتومتری مورد بررسی قرار گرفت. میزان سمیت میتومایسین- سی به همراه فلزات سنگین توسط آزمایش MTT اندازه گیری شد.
فلز جیوه در نوروبلاستومای متوقف شده در چرخه سلولی و فلزات آهن، مس و جیوه در نوروبلاستومای در حال تقسیم منجر به مهار معنی دار خاموشی و در نتیجه فعالیت مجدد L1 رتروترانسپوزون گردیدند. همچنین، تیمار سلول ها با میتومایسین- سی، تاثیری بر میزان سمیت فلزات به کار برده شده در بر نداشت.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که چرخه سلولی در مهار فرایند خاموشی L1 رتروترانسپوزون ها که توسط فلزات سنگین القا می شود نقش دارد. همچنین نشان داده شد که فلز جیوه در تمامی غلظت ها و بدون توجه به دخالت تاثیر چرخه سلولی، منجر به مهار خاموشی L1 رتروترانسپوزون ها در سلول نوروبلاستوما می گردد.