گام هایی برای دست یابی به مدیریت شهری جامع در ایران

این مقاله در پی پاسخگویی به این پرسش اساسی مرتبط با مدیریت شهری است: «ضرورت ها و شیوه دست یابی به مدیریت شهری جامع و پویا در ایران چگونه خواهد بود؟» در نتیجه هدف از نگارش این مقاله، تدوین گام هایی برای دست یابی به مدیریت شهری جامع متکی بر شهروندان در ایران است. بخش اول این مقاله به بررسی و تحلیل وضعیت موجود مدیریت شهری از سه زاویه پرداخته است که نتایج آن بدین شرح است: 1. شهرداری ها و شورای اسلامی شهر در حال حاضر نهادهای کارگزار دولت در اداره شهر هستند و نه نهادهای مدیریتی شهر. در واقع، شهرداری ها، در وضع کنونی زیر مجموعه دولت محسوب می شوند و اختیارات مدیریت شهری تقریبا به طور کامل در دولت جمع شده است. بنابراین مدیریت شهری با بحران مشروعیت مواجه است؛ 2. با طرح نظریه بلوغ یافتگی و عدم آن مشخص می گردد که دولت با در اختیار داشتن وظایف متعدد در مقیاس شهر، شهرداری ها و شورای شهر را در بلوغ نیافتگی نگه داشته است، به همین دلیل دولت نیز در وضعیت بلوغ نیافتگی باقی مانده است؛ 3. دیدگاه مسلط بر مدیریت شهری در ایران پس از مشروطیت تاکنون دیدگاه ادغام «شهر» در «دولت» است که باید با مدل سه قطبی دولت، شهر و شهروند باز تعریف گردد. با توجه به ابعاد مطرح شده و یافته های تحقیق سعی شده است گام هایی برای دست یابی به مدیریت شهری جامع متکی بر شهروندان در ایران تدوین گردد. این گام ها عبارتند از: 1. ضرورت برقراری تعادل بین وظیفه و اختیار در مدیریت شهری، 2. جایگزینی رابطه دولت- شهروند به شهروند- مدیریت شهری جامع، 3. تعریف جامع و مانع از اختیارات شهروند، شهرداری، شورای شهر و دولت در مدیریت شهری، 4. تعیین الزامات ساختار مدیریت شهری در ایران و تمایز میان مدل های مدیریتی در شهرهای نیازمند، ترازمند و فرازمند.