بررسی تاثیر پیش تیمار با اتیل اولئات و نوع بسته بندی بر خصوصیات کیفی توت خشک شده در طی مدت نگهداری

در این پژوهش توت سفید و توت خاردار با محلول های ترکیبی اتیل اولئات پیش تیمار شده و به روش صنعتی (خشک کن کابینی) خشک شدند. توت های خشک شده همراه با نمونه های شاهد به دو روش(پلی اتیلن و پلی استیرن) بسته بندی و به مدت 5 ماه در دمای محیط نگهداری گردیدند. خواص کمی و کیفی و خصوصیات حسی و رئولوژیکی بلافاصله پس از خشک شدن و در فواصل 30، 90 و 150 روز اندازه گیری گردیدند. طرح آماری مورد استفاده، آزمایش فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی با سه تکرار و دو فاکتور بود. فاکتور A پیش تیمار با نه سطح و فاکتور B بسته بندی با دو سطح بود. میانگین ها با آزمون دانکن مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که پس از 5 ماه نگهداری توت خشک حداقل میزان رنگ قهوه ای در توت سفید تیمار شده با اسید اسکوربیک 1 درصد + اتیل اولئات 2 درصد و سپس در توت سفید تیمار شده با متا بی سولفیت پتاسیم 5/0 درصد + اتیل اولئات 2 درصد مشاهده شد. توت خشک سفید تیمار شده با متا بی سولفیت پتاسیم 5/0 درصد + اتیل اولئات 2 درصد دارای حداقل میزان شمارش میکروبی و حداکثر امتیاز بافت، رنگ، بو، طعم و ظاهر عمومی و توت خشک سفید تیمار شده با متا بی سولفیت پتاسیم 5/0 درصد + اتیل اولئات 2 درصد دارای حداکثر میزان قابلیت جویدن بود.توت تیمار شده و نگهداری شده به مدت 5 ماه در بسته های پلی استیرنی از نظر امتیاز های بافت و طعم بر بسته پلی اتیلنی ارجحیت داشت. همچنین توت تیمار شده و بسته بندی شده در پلی استیرن پس از 5 ماه نگهداری در انبار دارای حداقل میزان رنگ قهوه ای و شمارش میکروبی بود. به طور کلی توت سفید تیمار شده با محلول متا بی سولفیت پتاسیم + اتیل اولئات 2 درصد که با خشک کن کابینتی خشک گردیده و با پلی استیرن بسته بندی شده بود، پس از 5 ماه نگهداری در انبار نسبت به بقیه تیمارها از نظر خصوصیات شیمیایی، میکروبی و رئولوژیکی دارای ارجحیت بود.