پسوندهای فعل ساز در زبان ترکی آذری و مقایسه آن با زبان فارسی

یکی از مواردی که موجب افزایش توانایی های زبان می شود، امکان استفاده از پسوندهایی است که با به کار گرفتن آنها فعل های جدید از اسم ساخته می شود و این موضوع باعث غنای واژگانی زبان و گسترش دایره آن می گردد. زبان فارسی برای ساختن فعل از اسم، دارای محدودیت است، درحالی که در زبان ترکی (آذری) پسوندهای بسیاری در این مورد وجود دارد و همین امر موجب می گردد ضمن بالا بردن توان ترجمه ای زبان ترکی و همراهی آن با گسترش روزافزون حوزه واژگان، از قید استفاده از فعل های مرکب رها گردد و بر میزان اشتقاق فعلی آن افزوده شود. زبان فارسی برای جبران این محدودیت به ساختن فعل های مرکب گرایش دارد و برای مفاهیم جدید از این الگو استفاده می کند. در این مقاله سعی شده است ضمن مقایسه امکانات زبان ترکی با زبان فارسی، پسوند های فعل ساز ترکی معرفی و انعطاف پذیری های این زبان آشکار گردد.