اثرات هیدروژل استاکوزرب و دور آبیاری بر برخی خصوصیات خاک و رشد نهال تاغ

از جمله اقداماتی که در مناطق خشک و نیمه خشک می توان به وسیله آن به حفظ و ذخیره رطوبت در خاک کمک کرد، بهره گیری از اصلاح کننده های خاک می باشد. یکی از راه کار های افزایش بازده آبیاری در این مناطق استفاده از هیدروژل ها است. پلیمرهای سوپرجاذب گروهی از اصلاح کننده ها می باشند که می توانند آب به دست آمده از آبیاری یا بارندگی را جذب کرده و از فرونشت عمقی آن جلوگیری کنند. به منظور ارزیابی تاثیر هیدروژل استاکوزورب (Stockosorb) و دور آبیاری بر رشد و نمو نهال تاغ، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار در حسین آباد غیناب (بیرجند، ایران) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل مقادیر مختلف هیدروژل استاکوزرب (0، 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 درصد وزنی) و دور آبیاری (روزانه، هر 3 روز یک بار و هر 5 روز یک بار) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد هیدروژل تاثیر مثبت و معنی داری بر شاخص های رشدی نهال ها شامل ارتفاع نهال، وزن تر وخشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و طول ریشه داشت. در تمام شاخص ها بیش ترین مقدار مربوط به تیمار 4/0 درصد پلیمر بود ولی بیش تر شاخص های رشدی نهال در این تیمار با تیمار 3/0 درصد تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین بیش ترین مقادیر شاخص های رشدی نهال تاغ با آبیاری 3 روز یک بار به دست آمد. علاوه بر این استفاده از هیدروژل استاکوزورب باعث بهبود برخی از خصوصیات خاک گردید، به طوری که در نتیجه استفاده از آن، به طور معنی داری رطوبت قابل استفاده گیاه افزایش، ولی هدایت الکتریکی و جرم مخصوص ظاهری کاهش یافت (05/0P<). با توجه به نتایج این پژوهش، افزودن هیدروژل به خاک باعث موفقیت در استقرار نهال های تاغ و تقویت رشد آن ها در مناطق خشک و نیمه خشک می شود. از این رو برای کاهش مشکل کمبود آب در شرایط مشابه این پژوهش استفاده از 4/0 درصد وزنی هیدروژل همراه با دور آبیاری 3 روز یک بار می تواند به عنوان یک روش موفقیت آمیز برای حفظ رطوبت و افزایش رشد و نمو گیاه تاغ توصیه شود. با این وجود مقادیر بیش تر ماده سوپرجاذب و دورهای آبیاری متفاوت باید در شرایط صحرایی نیز بررسی شود.