بازتاب های مشترک رمانتیسم در شعر معاصر ایران و عراق

قیصرامین پور و بدر شاکرالسیاب به عنوان دو چهره برجسته در ادبیات معاصر ایران و عراق، ضمن بهره گیری از شاخص های رمانتیسم و پردازش مولفه های خاص این مکتب در سروده های خود، توانسته اند با الهام از ظرفیت های موجود، اشعاری زنده، دلنشین و متناسب با زمانه خود برجای گذارند.
خاطرات شیرین کودکی و حسرت تلخ بازگشت به آن دوران، ستایش از طبیعت ساده و بی-آلایش روستا و تنفر از مظاهر تمدن جدید، مرگ اندیشی، نگاه دوگانه به عشق و... از مهم ترین جلوه هایی است که هم زمان، رمانتیسم را با دو سیمای خندان و گریان، در شعر این دو شاعر، به تصویر می کشند.
یافته های این پژوهش نشان می دهد که امین پور و سیاب به عنوان دو شاعر سرشناس مکتب رمانتیسم در ادبیات معاصر عربی و فارسی در برخی بن مایه های نوستالژی، همچون: دوری از روستا، خاطرات کودکی، مرگ اندیشی و... اشتراک فکری و مضمونی دارند.