بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و میزان گرایش به اعتیاد

هدف این پژوهش، بررسی رابطه عمل به باورهای مذهبی با میزان گرایش به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران است.
روش تحقیق توصیفی پیمایشی بوده است (Survey). روش نمونه گیری با توجه به جدول مورگان، غیر تصادفی در دسترس می باشد که تعداد 150 نفر از دانشجویان پسر مورد پژوهش قرار گرفته اند. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه 65 سوالی عمل به باورهای مذهبی گلزاری(1387) در چهار حوزه عمل به واجبات، مستحبات، فعالیتهای مذهبی(عضویت در گروه های مذهبی) و در نظر گرفتن مذهب در تصمیم گیری ها و انتخابهای زندگی، و پرسشنامه 89 سوالی گرایش به مصرف مواد که از سه خرده مقیاس(آمادگی اعتیاد، اعتراف به اعتیاد و الکلیسم) تشکیل شده است، استفاده شد و داده های پژوهش با استفاده از روش آمار توصیفی(فراوانی، میانگین و... و همبستگی پیرسون) گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین میزان عمل به باورهای مذهبی و میزان گرایش به اعتیاد، رابطه معکوس معنادار وجود دارد. همچنین بین اعتقادات دینی و اعتراف به اعتیاد، آمادگی به اعتیاد و الکلیسم، رابطه معکوس معنادار برقرار است.
چنانچه فرد دارای سطح دینداری افزون تری باشد، معنایی که به خود و جهان اطرافش می دهد، توام با احساس ارزشمندی و هدفمندی است. از این رو، احتمال کمتری دارد که به اقداماتی نظیر مصرف مواد دست زند که به احساس ارزشمند بودنش آسیب برساند یا مانع رسیدن به اهدافش شود