شناسایی نواحی بهینه آب وهوایی برای احیای جنگل های بلوط (مطالعه‎ی موردی: استان کرمانشاه)

آب وهوا یکی از مهم ترین عوامل موثر بر محیط زیست انسانی است. به طوری که بشر امروز برای توسعه مراکز شهری و صنعتی، نگهداری و افزایش منابع جنگلی، نیازمند افزایش اطلاعات خود در زمینه پهنه های متفاوت اقلیمی و شناخت مهم ترین عوامل و عناصر تاثیرگذار بر هر ناحیه است. استان کرمانشاه برخلاف تاثیرپذیری یکسان از سیستم های جوی بزرگ مقیاس اقلیم های محلی متفاوتی را نیز تجربه می کند. به گونه ای که این تفاوت ها، سبب حضور یا عدم حضور پوشش گیاهی در مناطق مختلف استان شده است. برای شناسایی نواحی اقلیمی استان و تطبیق هر ناحیه با پوشش گیاهی موجود در آن از روش های آماری تحلیل عاملی و خوشه بندی استفاده شد و تعداد34 متغیر اقلیمی از شانزده ایستگاه هواشناسی استان انتخاب شد. سپس با استفاده از روش میانیابی (IDW)، متغیرها در کل پهنه استان میانیابی شدند که ماتریس پهنه ای داده ها به ابعاد 34×62 به دست آمد. نتایج پهنه بندی اقلیم با روش تحلیل عاملی و دوران مهپراش (وریمکس) روی ماتریس پهنه ای نشان داد، هفت عامل اقلیمی بیشترین واریانس داده ها را در اقلیم استان توجیه می کنند. این عوامل به ترتیب اهمیت عبارتنداز: دما، جهت باد- بارش، رطوبت، طوفان، ساعات آفتابی، باد- غبار و بارش رگباری- ابر. سپس اجرای تحلیل خوشه ایرروی ماتریس نمرات عاملی، وجود هفت ناحیه اقلیمی رادراستان تفکیک کرد. همچنین یافته ها حاکی ازآن است که بیشترین تطبیق رویشگاه های بلوط در نواحی کوهپایه ای نسبتا مرطوب با حاکمیت ضعیف عامل دمایی و غالب بودن عامل جهت باد-بارش در محدوده ایستگاه های نوسود، روانسر، جوانرود، پاوه و کرند غرب مشاهده می شود.