بررسی صفات مورفولوژیک، میزان پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در ژنوتیپ های نخود (Cicer arietinum L.) در شرایط تنش خشکی

مطالعه حاضر با هدف بررسی واکنش ژنوتیپ های نخود به تنش خشکی از نظر صفات مورفولوژیک و تغییرات بیوشیمیایی ایجادشده، برای درک بهتر ساز و کارهای مقاومت به خشکی و دستیابی به منابع ژنتیکی مطلوب انجام گرفت. ژنوتیپ های نخود شاملMCC877 و MCC696 (متحمل به خشکی) و MCC776 و MCC588(حساس به خشکی) در چهار رژیم رطوبتی خاک شامل ظرفیت زراعی (شاهد)، 75درصد، 50درصد و 25درصد ظرفیت زراعی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در محیط کنترل شده، در سال1388 با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که اغلب صفات مورفولوژیک، مانند ارتفاع بوته، زیست توده اندام هوایی و ریشه، مجموع طول ریشه ها و سطح برگ، عمدتا تحت تاثیر تنش های شدید خشکی قرار گرفتند. تنش های متعادل خشکی (رطوبت 50درصد ظرفیت زراعی و بالاتر)، تاثیر معنی داری بر صفات فوق نداشت. در این بررسی، با کاهش رطوبت خاک، میزان پرولین در تمام ژنوتیپ ها افزایش یافت. ژنوتیپ بومی کاندیدا برای تحمل به خشکی (MCC696) از بیشترین مقدار پرولین درشرایط تنش شدید خشکی برخوردار بود. فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز، تحت تاثیر تنش خشکی، افزایش یافت و این افزایش در ژنوتیپ حساس به خشکی MCC588، بیش از سایر ژنوتیپ های نخود بود. احتمالا عدم وجود مقاومت و اجتناب از تنش خشکی در ژنوتیپ MCC588، باعث واکنش گیاه به تولید بیشتر آنزیم های آنتی اکسیدان در این ژنوتیپ شد.