نگاهی به جایگاه خاندان اعتماد الدوله طهرانی در دوره جهانگیر تیموری

در دوره صفویه برخی از خاندان ها به دلایل مختلف از ایران به سرزمین های مجاور، از جمله هندوستان، مهاجرت کردند. مهاجرت این خاندان ها تاثیرات عمیقی بر حیات سیاسی و فرهنگی این کشورها به-جا گذاشت. از جمله این خاندان ها، خاندان طهرانی بود که در دوره صفویه به هندوستان مهاجرت کردند. خدمات این خاندان به سلسله تیموریان هند از دوره اکبرشاه(963-1014ه‍.ق) آغاز و در دوره پادشاهی فرزندش جهانگیر(1014-1036ه‍.ق) به اوج خود رسید؛ چنان که در این دوره غیاث الدین طهرانی و دو فرزندش مهرالنساءبیگم و ابوالحسن خان، عناوین مهمی چون اعتمادالدوله، ملکه و خان سامانی را به خود اختصاص دادند و در جریان سیاست داخلی و خارجی تیموریان هند نقش فعالی ایفاء کردند. این مقاله بر آن است که ضمن نگاهی به پیشینه این خاندان در دوره صفویه، با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی جایگاه و تاثیر حضور آن ها در حیات سیاسی و فرهنگی دوره جهانگیر تیموری بپردازد.