تحلیل اساطیری حکایت شیر و گاو در کلیله و دمنه بر پایه نظریه یونگ و نورتروپ فرای

حکایت شیر و گاو در کلیله و دمنه زیبایی های ادبی فراوانی دارد که با نقدها و خوانش های نو، می توان عوامل هنری و تاثیر آن را در جامعه مخاطبان روشن کرد. تحلیل اساطیری یکی از این شیوه هاست که نشان دهنده برجستگی های ویژه این حکایت است. در این پژوهش با استفاده از نظریه «یونگ» درباره کهن الگوها و نمادها و تلفیق آن با نظریه «نورتروپ فرای» در مورد میتوس های شکل دهنده اثر ادبی، حکایت شیر و گاو تحلیل شد. به این منظور پس از ذکر چارچوب نظری و روش، نمادها و کهن الگوهای بخش های مختلف این حکایت با تحلیلی اسطوره ای شکافته و بررسی شد و سپس ارتباط آن ها با میتوس شکل دهنده آن بخش از حکایت بیان شد. در پایان روشن شد که این حکایات دارای سه بخش ساختاری شامل زمینه، گره افکنی و گره گشایی است که منطبق با میتوس های تابستان، زمستان و بهار است که به ترتیب نشان دهنده انواع ادبی رمانس، آیرونی و کمدی است.