تاثیر کروسین بر آسیب های بافتی کلیوی و ارتشاح لکوسیتی ناشی از ایسکمی - خونرسانی مجدد در موش صحرایی

هدف این مطالعه بررسی اثرات محافظتی کروسین در برابر آسیب های بافتی و ارتشاح لکوسیتی ناشی از ایسکمی/خونرسانی مجدد کلیوی بود.

در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (300-250 گرم) به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه Sham تحت جراحی، ولی بدون انسداد رگی قرار می گرفت و دوره معادل خونرسانی مجدد را سپری می کرد، گروه دوم، دریافت کننده حلال کروسین بود که تحت جراحی، نیم ساعت ایسکمی دوطرفه کلیوی و 24 ساعت خونرسانی مجدد قرار گرفت (I/R). گروه های سوم تا پنجم نیز تحت ایسکمی/خونرسانی مجدد قرار گرفته و کروسین را به ترتیب با دوزهای 100، 200 یا 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی دریافت می کردند. در پایان دوره خونرسانی مجدد، کلیه راست خارج شد و جهت مطالعات بافت شناسی تحت رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین قرار گرفت.

به دنبال اعمال ایسکمی/ خونرسانی مجدد اندازه فضای بومن، میزان نکروز سلولی در توبول های کورتکس و مدولای خارجی، احتقان عروقی و قالب های داخل توبولی در مدولای خارجی و داخلی افزایش یافت. اما تعداد گلبول های قرمز در مویرگ های گلومرولی کاهش یافت که تمام این آسیب ها توسط کروسین با هر سه دوز به طور قابل ملاحظه ای تخفیف پیدا کردند. به علاوه، ایسکمی/خونرسانی مجدد منجر به ارتشاح نسبتا شدید لنفوسیت ها به فضای بینابینی شد (001/0>P) و مصرف کروسین توانست ارتشاح آن ها را به طور معنادار کاهش دهد.

تزریق داخل صفاقی کروسین دارای اثرات محافظت کننده در برابر آسیب های بافتی و ارتشاح لکوسیتی ناشی از نیم ساعت ایسکمی و 24 ساعت خونرسانی مجدد در کلیه است