اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا بر روی علائم سندرم ترک در موش های معتاد

ورزش هوازی آزادسازی بتا اندورفین ها و سایر پپتیدهای شبه افیونی درون زاد مغز را افزایش می دهد، در نتیجه اثرات مرفین و سایر آگونیست های گیرنده های شبه افیونی را پدید می آورد و بدین ترتیب ممکن است بتواند در دوران ترک از شدت علائم کاسته و در فرآیند ترک مفید واقع شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا (برنامه تمرینی منتخب) بر روی رفتارهای شایع موش های معتاد در سندرم ترک می باشد.
در این مطالعه تجربی، موش های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±250 و تعداد 24 سر در دو گروه معتاد کنترل و معتاد ورزیده قرار گرفتند و سپس توسط سولفات مرفین 4/0 گرم در لیتر به مدت 21 روز معتاد شدند. حیوانات معتاد ورزیده، تمرینات شنا را 5 روز در هفته به مدت 8 هفته که، در ابتدا 60 دقیقه به مدت 3 هفته، سپس 90 دقیقه در 2 هفته و در پایان 120 دقیقه به مدت 3 هفته بود، انجام دادند. علایم رفتاری مانند (پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن) بر حسب تعداد در زمان به مدت 30 دقیقه در هر دو گروه، اندازه گیری شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
اطلاعات نشان دادند ورزش هوازی شنا بعد از پنج و هشت هفته به صورت حاد (بلافاصله بعد از تمرین ورزشی) توانست به طور معناداری (حداقل 05/0>P) میزان بروز علایم سندرم ترک مانند پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن را کاهش دهد.
با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرین ورزشی منظم شنا با شدت متوسط در مدت 5 و 8 هفته به صورت حاد می تواند در کاهش بروز تعداد علائم رفتاری سندرم ترک حیوانات معتاد به مرفین موثر و مفید باشد.