عوامل موثر بر ناشنوایی حسی - عصبی کودکان

تشخیص سریع ناشنوایی کودکان در ماه های اول زندگی امکان پذیر بوده و از ناتوانی های گفتاری، عاطفی و اجتماعی آنها جلوگیری می کند. چنین امکانی فقط با شناخت گروه های پرخطر و برنامه ریزی مناسب جهت غربالگری و ارجاع به موقع آنها مقدور است.
طبق یک مطالعه مورد - شاهد، ارتباط بعضی از عوامل خطر با ناشنوایی حسی - عصبی در 396 کودک زیر 6 سال بررسی شد. گروه مورد شامل 200 کودک با تشخیص ناشنوایی حسی - عصبی مستقر در مراکز آموزشی ناشنوایان بودند که با گروه شاهد شامل 196 کودک انتخاب شده از مهد کودک ها مورد مقایسه قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات مربوط به کودک و مادر توسط مصاحبه با والدین و تکمیل پرسشنامه انجام شد.
تجزیه و تحلیل چند متغیره لجستیک رگرسیون نشان داد که عوامل زیر به طور مستقل خطر ناشنوایی حسی - عصبی در کودکان را افزایش داده اند:سابقه فامیلی ناشنوایی (Odds ratio=11.9, 95% CI=5.3-27.2)، نسبت فامیلی والدین (Odds ratio=4.1, 95% CI=2.2-7.4)، مصرف داروهای اتوتوکسیک (Odds ratio=3.1, 95% CI=1.4-6.8)، تشنج (Odds ratio=6.8, 95% CI=2.2-20.8)، زردی نوزادی منجر به تعویض خون (Odds ratio=3.3, 95% CI=1.05-10.7)، ضربه به سر (Odds ratio=3, 95% CI=1.001-9.1)، تروما به مادر در دوران بارداری (Odds ratio=15.9, 95% CI=1.5-164.4)، بیماری بثوری مادر در دوران بارداری (Odds ratio=13.8, 95% CI=1.4-136) و زایمان مشکل مادر (Odds ratio=1.9, 95% CI=1.003-4).
نتایج این مطالعه که موید میزان خطر بالای عوامل مورد بررسی در ناشنوایی کودکان است، ضرورت ابقای یک سیستم غربالگری مناسب برای کودکان ناشنوا را مطرح می کند و در راستای آن باید برنامه پیشگیری اولیه از ابتلای کودکان به ناشنوایی نیز مد نظر قرار گیرد.