ارزیابی توان هیدروکربن زایی سازند گدوان (بارمین-آپسین) در خلیج فارس

خلیج فارس بعنوان غنی ترین حوضه هیدروکربوری جهان شناخته می شود. سازند گدوان یکی از سازند های مولد هیدروکربور در جنوب ایران و منطقه خلیج فارس می باشد.در این مقاله توان هیدروکربورزایی این سازند در بخش ایرانی خلیج فارس مورد ارزیابی قرار گرفته است. 87 نمونه سنگی از این سازند متعلق به 18 چاه در خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفتند. ضخامت سازند گدوان از 35 متر تا 354 متر در منطقه متغیر است. بیشترین ضخامت در شرق خلیج فارس و در تنگه هرمز دیده میشود. نتایج پیرولیز راک-اول نشان می دهد میزان مواد آلی موجود در گدوان از 0،26 تا 2،16 درصد متغیر می باشند. میزان درصد مواد آلی به سمت غرب خلیج فارس در این سازند افزایش می یابد. II/III و مخلوط II بوده و عمدتا از نوع کروژن های تیپ متغیر بوده و میزان بلوغ 86 درصد نمونه ها کمتر از حد شروع زایش نفت می باشد. نتایج (Tmax) میزان بلوغ سازند از 410 تا 458 درجه سانتی گراد مدلسازی تاریخچه تدفین و حرارتی سازند گدوان نشان می دهد در بخش مرکزی خلیج فارس این سازند هنوز وارد محدوده بلوغ لازم جهت تولید هیدروکربور نشده است ولی به سمت مناطق حاشیه ای میزان بلوغ افزایش یافته و در مراحل آغازین تولید هیدروکربور قرار گرفته است.