بررسی ارتباط بین مزاج و سطح فعالیت بدنی دانشجویان غیرورزشکار

شواهد نشان می دهد بی تحرکی و عدم تمایل به فعالیت بدنی دلیل اصلی افزایش بیماری های مرتبط با تغییر شیوه ی زندگی از سنتی به مدرن است. نتایج مطالعات، علل متفاوتی را به عنوان موانع پرداختن به فعالیت بدنی معرفی کرده اند؛ که در این میان، طبیعت یا مزاج فرد به عنوان یک عامل احتمالی مهم، تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است. براساس نظریات طب سنتی، مزاج فرد می تواند تعیین کننده خصوصیات جسمانی، روانی و عاطفی او باشد. لذا، به نظر می رسد تمایل به انجام فعالیت بدنی نیزکه یک رفتار تلقی می شود، با مزاج فرد ارتیاط داشته باشد. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مزاج فرد و سطح فعالیت بدنی دانشجویان غیرورزشکاراست. بدین منظور، تعداد 400 نفر از دانشجویان (شامل 200 نفردختر و 200 نفر پسر) با روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعیین گردید. به دلیل نبود پرسشنامه ی استاندارد برای تشخیص مزاج، از پرسشنامه ی محقق ساخته و برای ارزیابی سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه فعالیت بدنی استفاده شد. منظور از سطح فعالیت بدنی، میزان فعالیت افراد در طول هفته بود. برای بررسی ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 > درنظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین سطح فعالیت بدنی و مزاج ارتباط منفی معناداری وجود دارد(001/0= p؛ 441/0-=r). نتایج همچنین نشان داد 5/60 درصد از افراد دموی مزاج و 57 درصداز افراد با مزاج صفرا فعالیت بدنی متوسط به بالا داشتند. این در حالیست که، درصد افراد فعال در گروه سودا مزاج فقط 4/16 درصد و در گروه بلغمی مزاج ها 7/16 درصد بود. براساس نتایج پژوهش حاضر، تمایل به انجام فعالیت بدنی یا پرداختن به فعالیت بدنی که نوعی رفتار فردی است، با خصوصیات جسمانی و روانی افراد گرم مزاج همسو است. از اینرو، شاید بتوان مزاج فرد را به عنوان یک ویژگی برای انتخاب ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی در نظر گرفت. اگرچه بحث قطعی در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.