تجزیه و تحلیل SWOT برنامه های همکاری علمی بین المللی در آموزش عالی ایران

همکاری های بین المللی در آموزش عالی به فراهم کردن تجارب آموزشی فرامرزی برای دانشجویان و اساتید به منظور ارتقاء روابط کاری می پردازد که این امر درنهایت به اثربخشی بیشتر این مراکز و نیز افزایش تفاهم فرهنگی کمک می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین مهمترین نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای برنامه های همکاری علمی-بین المللی در آموزش عالی ایران است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می باشد که برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر اعضای هیات علمی دانشگاه های برتر حوزه همکاری های علمی-بین المللی(دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف، امیرکبیر و علم و صنعت) است که برابر با 3169 نفر می باشد. 342 نفر از آن ها از طریق روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شده اند. ابزار تحقیق از نظر روایی محتوایی و بر اساس نظر تعدادی از اساتید صاحب نظر در حوزه آموزش عالی مورد تائید قرار گرفت و برای تعیین پایایی پرسش نامه نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آن برابر 85/0 به دست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS نسخه 5/11 انجام شد. نتایج نشان داد مهمترین نقاط قوت برنامه های همکاری علمی بین المللی در آموزش عالی ایران عبارت بود از: توسعه تحصیلات تکمیلی، افزایش تعداد مقالات در نشریات بین المللی و افزایش سطح سواد فناوری در جامعه دانشگاهی. مهمترین نقاط ضعف عبارت بود از: اهمیت نداشتن همکاری های بین المللی در سیاستگذاری های کلان علمی، ضعف آگاهی مدیران دانشگاه ها از ظرفیت های موجود علمی و موقعیت ها و زمینه های همکاری های بین المللی در داخل و خارج کشور و انعقاد تفاهم نامه ها بدون پشتیبان اجرایی. مهمترین فرصت ها عبارت بود از: سرمایه گذاری کشور در دانش های جدید، توجه ویژه به جایگاه علم و فناوری و به ویژه همکاری های علمی-بین المللی در سند چشم انداز و تقاضای اجتماعی فزاینده برای آموزش عالی. مهمترین تهدیدها عبارت بود از: عدم ارتباط مناسب بین دولت، دانشگاه و صنعت، مشکلات فناوری های اطلاعاتی ناشی از پایین بودن سرعت، پهنای باند، کندی خطوط ارتباطی، فیلترینگ سایت ها و توجه محدود به کیفیت تولیدات علمی.