استفاده از نشانگرهای اینترون-اگزون برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در دو زیرگونه آویشن دنایی (Thymus daenensis)

مطالعه تنوع ژنتیکی در گیاهان دارویی از اهداف مهم اصلاحی و تکاملی است. در بررسی حاضر، تنوع ژنتیکی دو زیرگونه آویشن دنایی با استفاده از آغازگرهای نیمه تصادفی اینترون-اگزون مطالعه شد. از 30 آغازگر استفاده شده، 98 درصد چندشکلی از 633 نوار تکثیر شده، ایجاد شد. بیشترین محتوای اطلاعات چندشکلی را آغازگرهای ISJ5 و ISJ9 و کمترین مقدار را IT15-32 به خود اختصاص داد. بیشترین شاخص نشانگر را آغازگر IT10-6 ایجاد کرد. تجزیه واریانس مولکولی بیانگر تنوع در خور توجه درون دو زیرگونه آویشن دنایی نسبت به تنوع بین آنها بود. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ایبا روش UPGMA و ضریب تشابه دایس با نرم افزار NTSYS توده ها را به چهار گروه تقسیم کرد. بیشترین دامنه تشابه ژنتیکی بین دو توده از زیرگونه آویشن دنایی مشاهده شد. دو توده مربوط به استان های فارس و سمنان نیز هر کدام یک گروه جداگانه را تشکیل دادند. نتایج گروه بندی حاصل از داده های مولکولی با گروه بندی تجزیه مختصات اصلی مطابقت داشت. همچنین، گروه بندی تجزیه خوشه ایتوانست تا حدودی دو زیرگونه آویشن دنایی را از یکدیگر تفکیک نماید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که نشانگرهای اینترون-اگزون ابزار موثری در بررسی روابط خویشاوندی دو زیرگونه آویشن دنایی بوده است.