برهمکنش تنش رطوبتی و محلول پاشی سولفات روی در مراحل پایانی رشد بر عملکرد دانه و کارآئی مصرف آب در گندم

محدودیت منابع آب و تنش رطوبتی در مراحل پایانی رشد اهمیت استفاده از محلول پاشی سولفات روی را در مر حله رویشی آشکار می سازد. لذا به منظور بررسی اثر تنش رطوبتی و محلول پاشی سولفات روی و اثرمتقابل آن ها بر روی عملکرد دانه و کارآئی مصرف آب، تحقیقی به صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 89 1388 در ایستگاه پژوهشی کبوترآباد اصفهان انجام شد. در این آزمایش تیمارهای تنش رطوبتی در سه سطح آبیاری کامل تا انتهای فصل رشد، قطع آبیاری از مرحله 50 درصد گلدهی و قطع آبیاری در مرحله 50 درصد دانه بندی در کرتهای اصلی و تیمارهای کاربرد محلولپاشی سولفات روی در سه سطح (0، 5/2 و 5 میلی گرم در لیتر) در ابتدای مرحله ساقه رفتن و ارقام گندم شامل مهدوی، شیراز و پیشتاز در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که اختلاف بین تیمارهای تنش رطوبتی در عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطح 5 درصد و در ماده خشک کل، وزن هزار دانه و کارائی مصرف آب در سطح 1 درصد معنی دار بود. همچنین افزایش سولفات روی به میزان 5/2 میلی گرم در لیتر در مرحله قطع آبیاری در 50 درصد دانه بندی باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 12 درصد شد. پاسخ عملکرد دانه به تغذیه برگی سولفات روی در رقم پیشتاز نسبت به ارقام شیراز و مهدوی بیشتر بود. عملکرد دانه در شرایط قطع آبیاری در مرحله گلدهی نسبت به شاهد 13 درصد کاهش یافت، ولی دو دور آبیاری (468 متر مکعب در هکتار) کمتر انجام شد و راندمان مصرف آب 60 درصد افزایش یافت. با توجه به نتایج حاصله، کاربرد عنصر روی در غلظت 5/2 میلی گرم در لیتر در کاهش تنش رطوبتی و بکارگیری رقم پیشتاز در تنش رطوبتی توصیه می شود.