تعاملات بین المللی علم و فن آوری

در دو دهه اخیر اشکال جدیدی از دیپلماسی در روابط بین الملل مطرح گردیده است که دیپلماسی بشردوستانه و دیپلماسی علم و فناوری از جمله آنها است. بدیهی است که دیپلماسی های نوین امروزه به مثابه ابزارهای قدرتمندی برای دستیابی به اهداف کشورها تلقی می شوند، ابزارهایی که در صورت بهره برداری صحیح و شایسته راه گشای بسیاری از بن بست های احتمالی در فرایند دیپلماسی سنتی خواهد بود. اهمیت روزافزون دیپلماسی علم و فناوری موجب گردیده تا سیاست مداران و سیاست گذاران کشورهای مختلف از جمله ایران توجه ویژه ای به آن داشته باشند. تجارب سایر کشورها حاکی از آن است که با تغییر طرز تفکر سنتی در قبال دیپلماسی و بهره گیری از دیپلماسی های نوین از جمله علم و فناوری، دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده را سرعت بخشیده اند و بهره گیری از دیپلماسی علم و فناوری موجب اعتبار و مشروعیت بیشتری برای کشورها در نظام بین الملل شده است. تعامل دیپلماسی سنتی و دیپلماسی مدرن حاکی از تحولات نظام بین الملل است. کشورها با به کار گیری این تعامل در صدد ارتقاء جایگاه بین المللی خود هستند. با توجه به آن که یکی از سیاست های کلان ج.ا. ایران دستیابی به جایگاه متمایز در تمامی زمینه ها از جمله علم و فناوری است، ضرورت دارد برای دستیابی به این اهداف توجه ویژه ای به دیپلماسی علم و فناوری لحاظ گردد. این مطالعه ضمن ارایه تصویری کلی از دیپلماسی به مفهوم عام به شناخت دیپلماسی علم و فناوری پرداخته و در این راستا به آسیب شناسی دیپلماسی علم و فناوری در ایران می پردازد.