سندرم تخمدان پلی کیستیک، ابعاد و مولفه های سازنده کیفیت زندگی زنان: یک مطالعه کیفی

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) از شایع ترین اختلالات غدد درون ریز است که با پیامدهای متفاوت بالینی از قبیل عوارض تولید مثلی، متابولیکی و روانی و بعضی از سرطانها همراه است، اما این که ابتلا به این سندرم چگونه بر کیفیت زندگی مبتلایان تاثیر می گذارد به خوبی تشریح نشده است. هدف از این مطالعه تبیین ابعاد و مولفه های کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک است. این پژوهش بخش کیفی از یک مطالعه متوالی کیفی و کمی اکتشافی بود که با استفاده از مصاحبه های عمیق انفرادی باز و نیمه ساختار یافته، تجربیات زندگی 23 نفر از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در دامنه سنی 18 تا 40 سال را در ارتباط با کیفیت زندگی در مرکز تحقیقات غدد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران مورد بررسی قرار داد. مصاحبه ها تا اشباع داده ها ادامه یافت. مصاحبه ها با رضایت کتبی مشارکت کنندگان ضبط و پس از چند بارگوش دادن، بر روی کاغذ پیاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تجزیه و تحلیل محتوی با روش مقایسه مداوم مورد بررسی قرار گرفت. مولفه های موثر بر کیفیت زندگی زنان مبتلا در ابعاد جسمانی شامل چاقی، پرمویی، ریزش موی سر، جوش، اختلالات قاعدگی و اختلال در سلامت عمومی، در ابعاد روانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی شامل افسردگی، ناامیدی، ترس و اضطراب، بدخلقی، درونگرایی، اعتماد به نفس پایین، احساس خجالت و شرمندگی، احساس حقارت و خودکم بینی نسبت به همسالان، احساس غیرطبیعی بودن، احساس ضعف، مشغولیت ذهنی و کاهش تمرکز، ناتوانی در حل مساله و برنامه ریزی، انزواطلبی و گوشه گیری، ناتوانی در بیان مشکلات خود به اطرافیان، سرزنش توسط همسر به دلیل نازایی، محدودیت شرکت در مجامع عمومی، عکس العمل نامناسب و نگرش منفی جامعه نسبت به علائم سندرم و در ایفای نقش شامل ایفای نقش وابسته به جنسیت، از بین رفتن خصوصیات زنانگی و ظهور خصوصیات مردانگی و اختلال در رابطه زناشویی بود. با توجه به نتایج این مطالعه، بیماران مبتلا به PCOS نیاز به حمایت ویژه سیستم خدمات بهداشتی و درمانی در ابعاد مختلف را دارند تا با تغییر در شیوه زندگی خود قادر به ارتقاء مدیریت بیماری خود شوند. این زنان باید به طور منظم جهت دریافت مراقبت های بهینه و پاسخگویی به نیازها و انتظارات مورد ارزیابی قرار گیرند.