استفاده بهینه از منابع آب کشاورزی دشت مشهد در شرایط تغییر اقلیم

در این پژوهش ابتدا با روش های مختلف تبخیر و تعرق برای ایستگاه های هواشناسی دشت مشهد محاسبه ونیاز آبی الگوی کشت به صورت جدول ها و لایه های اطلاعاتی (GIS) ارایه گردید. در دشت مورد مطالعه از داده های ایستگاه سینوپتیک مشهد به عنوان ایستگاه مبنا استفاده شده و محاسبات نیاز آبی انجام می شود، هم چنین با توجه به روابط همبستگی که بین این ایستگاه با سایر نقاط شبکه به دست آمده است، نقشه لایه اطلاعاتی تبخیر و تعرق کل دشت ترسیم شده است.
محاسبات برای دوره زمانی 1951 تا 2000 انجام گردیده است. تا شرایط فعلی مشخص گردد. هم چنین برای دوره زمانی 2000-2050 با مدل های جهانی تغییر اقلیم نیازآبی محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد که نیاز آبی 22 درصد افزایش خواهد یافت که با فرض ثابت بودن منابع موجود سطح زیرکشت 20 درصد کاهش خواهدیافت.
برای مقابله با بحران آب دو راهکار تغییر الگوی کشت و تغییر راندمان آبیاری به مدل محاسباتی داده شد. نتایج نشان می دهد که درشرایط تغییر اقلیم الگوی کشت باید به سمت محصولاتی با نیازآبی کم تغییرنماید طوری که نیازآبی حداقل 5/18 درصد کم شدو تطبیق زمانی مصرف آب نیز با مراحل رشد طوری تنظیم شود که هم پوشانی مصرف به حداقل برسد.
سه سناریوی راندمان آبیاری 40و60 و 85 درصد با امکان تغییر روش آبیاری در 30 و 50 و 100 درصد اراضی تا سال 2050 به مدل داده شد. نتایج نشان می دهد که اگر 50 درصد اراضی دارای راندمان 60 درصد و مابقی 40 درصد باشند سطح زیر کشت ناشی از تغییر اقلیم تغییر نخواهد کرد.