صلاحیت های مربی بالینی در دوره کارورزی: آنالیز محتوای کیفی

با توجه به تغییرات روزافزون در کیفیت مراقبت بر لزوم باصلاحیت بودن پرستاران جهت ارائه مراقبت ایمن، تاکید بیشتری می گردد. در حالی که بررسی ها نشان می دهد اغلب دانش آموختگان پرستاری، صلاحیت لازم برای ورود به بازار کار را ندارند. یکی از عوامل موثر بر این مسئله، فقدان صلاحیت های لازم در مربیان دوره کارورزی است که مرحله نهایی آموزش پرستاری را بر عهده دارند. این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت های لازم مربی بالینی در دوره کارورزی، انجام شده است.
در این پژوهش، از روش تحقیق کیفی، تحلیل محتوی از نوع متعارف استفاده گردید.16 نفر از دانشجویان، مربیان و پرسنل دخیل در آموزش بالینی دوره کارورزی از دانشگاه های مختلف کشور، پس از رعایت ملاحظات اخلاقی، مورد مصاحبه نیمه ساختارمند قرار گرفتند. داده های بدست آمده پس از ضبط و نسخه برداری با نرم افزار Maxqda2007 بررسی شده و مضامین به صورت استقرایی از داده های خام استخراج شدند.
طی تحلیل داده ها5 درون مایه و 12 طبقه شامل ویژگی های شخصیتی (نحوه برخورد، انتقادپذیری، نگرش حرفه ای)، ارتباطات حرفه ای (نقش تعدیل کنندگی، رعایت اصول اخلاقی و ارتباط چندبعدی)، آموزش حرفه ای (توانمندی در به کارگیری روش های آموزشی اثر بخش، مهارت در به کارگیری دانش) قدرت مدیریتی (توانمندی در نظارت و سرپرستی دانشجویان کارورزی) و توانمندی در ارزشیابی بالینی (مهارت در تبیین معیارهای عینی ارزشیابی و توانمندی در به کارگیری ارزشیابی مشارکتی دانشجو) پدیدار شدند.
با توجه به نقش بسیار موثر مربیان در آموزش دانشجویان پرستاری در عرصه و نیز کسب استقلال و اعتماد به نفس دانشجویان در ارائه مراقبت ایمن از بیماران توصیه می شود که به حفظ و ارتقاء صلاحیت بالینی مربیان در راستای اهداف طرح کارورزی، از سوی برنامه ریزان آموزش پرستاری توجه بیشتری اعمال گردد.