تجربه پرستاران از مواجهه با مرگ بیمار

درک تجربه پرستاران از مرگ بیمار سبب شناخت بیشتر این پدیده و یافتن راهکارهای مناسب خواهد شد. همچنین می تواند در حمایت عاطفی پرستار، و ایفاء مناسب نقش مراقبتی، رهبری، مشاور و حمایتی او از بیمار موثر باشد. زیرا تا زمانی که پرستار با ابعاد مختلف تجربه خود با پدیده مرگ آشنا نباشد، قادر به تصمیم گیری صحیح در مورد مراقبت افراد محتضر نمی باشد. این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک پرستاران از مرگ بیمار و بدست آوردن بینش عمیق تر در مورد تجربه آن ها می باشد.
رویکرد پدیدارشناسی برای کسب اطلاعات غنی در مورد تجربه پرستاران از مرگ بیمارشان استفاده شد. با دوازده پرستار از بخش هایی با مرگ و میر بالا به صورت انفرادی مصاحبه شد، داده های مصاحبه ها با استفاده از روش ون مانن تجزیه و تحلیل شد.
پنج مضمون استخراج شده عبارتند از: فرسایش روانی، تعامل و ارتباط معیوب، مراقبت توام با استرس، احساس غم و اندوه، و عادی شدن. یافته ها نشان دادند که افزایش سابقه کار و مواجهه مکرر با مرگ راهکارهای مقابله ای را در پرستاران بهبود می بخشد. هر چند عادی شدن مرگ بیمار برای پرستاران ممکن است اثرات سودمندی برای آن ها داشته باشد ولی واکنش های بیماران و خانواده آن ها در این مورد بایستی مورد توجه قرار گیرد.
پرستاران مشکلات جدی را تجربه می کنند. آن ها برای سازگاری با مشکلات نیازمند حمایت سازمانی و خانوادگی هستند. نادیده گرفتن نیازهای پرستاران، اثرات ناخواسته ای بر آنان و بیماران خواهد گذاشت.