تاثیر سازگاری با چربی بر متابولیسم و عملکرد ورزشی، مروری بر شواهد موجود

رژیم غذایی به همراه تمرینات ورزشی بر عملکرد ورزشکاران نقش بسزایی دارد. یکی از استراتژی های مورد توجه متخصصان تغذیه ورزشی، سازگاری چربی یا Fat adaptation است. بررسی حاضر با هدف مروری بر پژوهش های انجام شده در زمینه سازگاری چربی و عملکرد ورزشی صورت گرفت. جستجو در PubMed با کلید واژه های، athletic performance [MeSH]، fat adaptation fat adaptation and perfprmance high fat diet and perfprmance، fat adaptation and athletes، با محدود کردن آن از سال 1994 تا 2012 انجام شد. در اکثر مطالعات، استراتژی سازگاری چربی به همراه دوره تجدید کربوهیدرات منجر به افزایش اکسیداسیون چربی و تداوم آن مستقل از دسترسی به کربوهیدرات اگزوژن و اندوژن و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات شد. برخی مطالعات افزایش ذخایر تری گلیسرید عضله و فعالیت لیپاز حساس به هورمون و آنزیم های مرتبط با هیدرولیز تری گلیسرید را گزارش کرده اند. همچنین کاهش گلیکوژنولیز عضله و عدم تغییر در اکسیداسیون گلوکز پلاسما مشاهده شد که بیانگر صرفه جویی در گلیکوژن است. از طرفی، برخی پژوهش ها کاهش سرعت گلیکوژنولیز عضله را یک عامل با تاثیر منفی برای ورزش های با شدت بالاتر بیان کرده اند و سرعت بالای اکسیداسیون کربوهیدرات را برای عملکرد مطلوب در این ورزش ها ضروری دانسته اند. با وجودی که اکثر مطالعات، تغییرات متابولیکی مطلوب را به دنبال استراتژی سازگاری چربی بیان کرده اند، اثر مفید واضحی بر عملکرد ورزشی نمایان نشد. لذا انجام تحقیقات بیشتر در مورد تعامل سازگاری چربی با شدت ورزش و همچنین درنظر گرفتن تفاوت های فردی در پاسخدهی به این روش، پیشنهاد می گردد.