جایگاه افکارعمومی در اندیشه قرآنی

اسلام، به مدیریت و هدایت جامعه، نگاهی ویژه و به جامعه انسانی، به ویژه جامعه ایمانی- که بر پایه تعالیم و آموزه های توحیدی بنا گردیده- اهتمام خاص دارد. طبیعی است که این اهتمام، نیازمند مدیریت و هدایت نیز است. جامعه، مرکب از افراد و گروه هایی است که یک کل منسجم و یکپارچه را تشکیل می دهد. عامل مهم و کلیدی که در جامعه هماهنگی و انسجام لازم ایجاد می کند، عامل فکر و اندیشه است که افراد و گروه های جامعه نسبت به مسائل گوناگون دارند.
«افکار عمومی»، به عنوان اندیشه غالب افراد جامعه، معمولا قدر مشترک میان آنها شناخته می شود که گاه نهاد مدیریت جامعه، باید از آن زنگارهای شبهه را بزداید و گاه باید مفاهیم و اندیشه هایی را القا کند و در یک کلام، به هدایت و مدیریت افکار عمومی اهتمام ورزد. رعایت اصل «تدریج» و«مدارا» با افکار عمومی و جلب نظر آنها، دو راهکار اساسی برای مدیریت افکار عمومی به شمار می رود. از آنجا که افکار عمومی، یک نیروی اجتماعی بزرگ و موثر در نگرشها وکنش های افراد جامعه به شمار می آید، قرآن کریم، افزون بر توجه خاص به جامعه و حوزه عمومی، قطعا نسبت به این نیرو و محرک بزرگ اجتماعی عنایت دارد.