ارزیابی ایمنوژنسیته DNA واکسن بیان کننده ژن NS2 ویروس هپاتیت C در موش C57BL/6

بسیاری از عفونتهای ویروس هپاتیت C (HCV) سبب ایجاد پاسخهای ایمنی ضعیف می گردند و 75-85 درصد از موارد بسمت مزمن شدن پیش می روند، بنابراین، توسعه یک واکسن موثر در برابر HCV از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این مطالعه ما قصد داریم تا اثر بکارگیری همزمان پلاسمیدهای بیان کننده ژنهای NS2 و اینترلوکین 12 را در موش C57BL/6 مورد بررسی قرار دهیم. پلاسمید بیان کننده ژن کامل NS2 ویروس HCV تولید و به منظور واکسیناسیون مورد استفاده قرار گرفت. کنترل منفی (وکتور بیانی فاقد ژن) به منظور ارزیابی پاسخهای زمینه ای مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی پاسخهای ایمنی در برابر واکسن، موشهای C57BL/6 سه دوز از واکسن با فواصل دو هفته ای دریافت کردند. ایمنی سلولی با استفاده از روش MTT برای فعالیتهای تکثیر لنفوسیتی، آزاد سازی لاکتات دهیدروژناژ برای لنفوسیتهای T سیتوتوکسیک و سنجش سیتوکین مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته های این تحقیق نشان داد که ایمن سازی موشها با پلاسمید بیان کننده ژن NS2 ویروس سبب القای پاسخ سیتوتوکسیک، تولید اینترفرون گاما و تکثیر لنفوسیتها در قیاس با کنترل منفی می گردد. نتایج همچنین نشان داد که بکارگیری همزمان اینترلوکین 12 با پلاسمید بیان کننده NS2 پاسخ ایمنی معنی دارتری در موشهای C57BL/6 ایجاد می کند.
DNA واکسن بیان کننده ژن NS2 ویروس هپاتیت C کاندیدای موثری است که قادر به تحریک پاسخ ایمنی با واسطه CTL در برابر ویروس هپاتیت C می باشد. بعلاوه، نتایج نشان داد که ترکیب روش DNA واکسن با سیتوکینهای محرک ایمنی می تواند بطرز معنی داری سبب ارتقای پاسخهای ایمنی اختصاصی آنتی ژن شود.