بررسی فلور میکروبی واریته های مهم خرمای خوزستان

یکی از ویژگی های کیفی محصولات کشاورزی فلور میکروبی آنها است که در قابلیت نگهداری و صادرات آنها نقش مهمی دارد. در این تحقیق ده واریته مهم خرما (Phoenix dactylifera) از مناطق مختلف خوزستان در سه مرحله رسیدگی قابل خوردن یعنی خارک، رطب و تمر (خرمای کاملا رسیده) مورد شمارش کلی میکروارگانیسمها و کپک و مخمر قرار گرفتند. هر واریته در دو نخلستان جوان (سن کمتر از ده سال) و مسن (سن بیشتر از چهل سال) از نظر فلور میکروبی مورد مقایسه قرار گرفتند. در این تحقیق مشاهده گردید که بیشترین تعداد میکروارگانیسمها و کپک و مخمر مربوط به رطب است که تعداد آنها با تعداد شمارش شده در خارک و تمر دارای اختلاف معنی داری است. تعداد کل میکروارگانیسمها در خارک کمتر از رطب و بیشتر از تمر می باشد. بالا بودن بار میکروبی رطب نسبت به خارک و تمر را می توان در نرم بودن بافت و مناسب بودن رطوبت آن دانست. پایین بودن بار میکروبی تمر به علت سفت بودن بافت و کم بودن رطوبت آن می باشد. در کلیه واریته های مورد بررسی در نخلستانهای مسن و جوان بار میکروبی خارک نسبتا بالا بود که این آلودگی در رطب به طور قابل توجهی افزایش داشت و در تمر کاهش شدیدی از خود نشان داد. در این مطالعه سن نخل خرما اثر معنی داری بر فلور میکروبی محصول آن نداشت. کپک آسپرژیلوس که یکی از میکروارگانیسمهای محدود کننده کیفیت خشکبار ایران در صادرات است فقط در خارک دو واریته مشاهده گردید. این تحقیق نشان می دهد که با مطلوب نمودن شرایط پس از برداشت و حذف آلودگی های ثانویه می توان یکی از محدودیتهای صادرات خرما را کنار زد.