تاثیر سطوح مختلف سبوس گندم با و بدون آنزیم بر عملکرد رشد و صفات لاشه در جوجه های گوشتی

در این آزمایش تاثیر سطوح مختلف سبوس گندم به همراه یا بدون آنزیم بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 320 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 به 8 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 قطعه جوجه در هر تکرار با میانگین وزنی یکسان تقسیم شدند. تیمارها شامل چهار سطح سبوس گندم (0، 10، 15 و20 درصد) و دو سطح آنزیم (0 و 05/0 درصد) بود. داده های به دست آمده به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 در پایه یک طرح کاملا تصادفی مقایسه شدند. در سن 42 روزگی از هر تکرار دو جوجه کشته شد و اندام های مختلف به طور جداگانه توزین شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین جیره های مختلف از نظر صفات عملکردی تفاوت معنی دار وجود دارد. استفاده از سبوس مصرف خوراک را در دوره رشد کاهش داد.همچنین میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه ها را تحت تاثیرقرار دادبه طوری که با افزایش سطح سبوس جیره میانگین افزایش وزن کاهش یافت اما افزودن آنزیم به جیره موجب افزایش وزن جوجه ها و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0>P). بررسی ها روی اجزای لاشه نشان داد که سبوس تنها موجب افزایش وزن سنگدان و چربی محوطه شکمی شد همچنین افزودن آنزیم موجب کاهش معنی دار وزن پیش معده گردید (05/0>P). نتایج این پژوهش نشان داد که سبوس گندم را می توان به عنوان یک منبع پروتئینی جایگزین برخی منابع پروتئین جیره نمود.