اثر سطوح مختلف مکمل دی ال_متیونین بر عملکرد، صفات لاشه، سیستم ایمنی و پروتئین های خون جوجه های گوشتی

اثرات سطوح مختلف مکمل دی ال- متیونین در جیره آغازین جوجه های گوشتی بر عملکرد، ایمنی هومورال، بازده لاشه و شاخص های خونی در یک طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه ی یکروزه آمیخته راس 308 به 16 گروه (4 تیمار، 4 تکرار و 18 جوجه در هر تکرار) تقسیم شدند. تیمارهای غذایی چهار سطح 7/0، 8/0 (جیره شاهد مطابق NRC)، 9/0 و 0/1% از اسیدهای آمینه گوگرددار بودند. در 21روزگی، مصرف غذا و افزایش وزن جوجه هایی که اولین سطح اسیدهای آمینه گوگرددار را دریافت کردند، بطور معنی داری از 3 گروه دیگر کمتر بود (به ترتیب 72/36، 07/40، 52/41 و 92/39 گرم به ازای هر جوجه در روز جهت مصرف غذا، 62/21، 41/24، 59/25 و 96/25 گرم به ازای هر جوجه در روز جهت افزایش وزن) (05/0>P). ضریب تبدیل غذا در جوجه هایی که بالاترین سطح اسیدهای آمینه گوگرددار را دریافت کردند، بطور معنی داری از گروه اول کمتر بود (به ترتیب 54/1 و 70/1) (05/0>P). تیتر آنتی بادی بر علیه ویروس بیماری نیوکاسل در جوجه های گروه های سوم و چهارم بیشتر از گروه دوم و گروه دوم بیشتر از گروه اول بود (به ترتیب 5/4، 0/4، 5/2 و 0/1) (05/0>P). جوجه های گوشتی که سطح 9/0 % از اسیدهای آمینه گوگرددار را در دوره آغازین مصرف کردند در 42 روزگی چربی شکمی کمتری نسبت به گروه اول داشتند (58/1 درصد در مقابل 5/2 درصد) (05/0>P). نتایج این تحقیق نشان داد که جهت بهبود ایمنی هومورال جوجه های گوشتی و کاهش چربی حفره بطنی، مقدار اسیدهای آمینه گوگرددار در جیره آغازین باید نسبت به توصیه انجمن تحقیقات ملی (1994) افزایش یابد.