تقلیل منابع توجه و بهبود عملکرد تحت فشار در یک تکلیف حسی حرکتی

هدف تحقیق حاضر، بررسی سازوکارهای توجه و اجرای تحت فشار یک تکلیف حسی حرکتی (پرتاب دارت) در افراد مبتدی بود. تعداد 20 دانشجوی جوان (با میانگین سن12/1±50/20 سال) و داوطلب، پس از یک جلسه تمرین، در سه وضعیت شامل: موقعیت پایه، شرایط ارائه تکلیف دوگانه فشار پایین و شرایط ارائه تکلیف دوگانه فشار بالا مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تکلیف دوگانه از شرکت کنندگان خواستیم که هم زمان با اجرای تکلیف اصلی (پرتاب دارت)، به عنوان تکلیف ثانویه به یک محرک شنیداری که با دو فرکانس قابل تشخیص ارائه می شد نیز پاسخ دهند. برای ایجاد شرایط فشار به شرکت کنندگان گفتیم که اگر بتوانند به امتیازی معادل 150% امتیاز پایه خود برسند، پاداش می گیرند. نتایج نشان داد که در کوشش های تحت فشار، تعداد ضربان قلب به میزان معناداری افزایش یافته است. در مورد پاسخ به تکلیف ثانویه، نتایج نشان داد که در شرایط فشار زمان واکنش به میزان معناداری افزایش یافته است. علاوه بر این در شرایط فشار نرخ دقت پاسخ به تکلیف ثانویه نیز به میزان معناداری کاهش یافت. این یافته ها موید این است که فشار باعث تقلیل منابع توجه و ناکارآمدی پردازش اطلاعات می شود. با این وجود، مشاهده بهبود عملکرد کوشش های تحت فشار نسبت به کوشش های پایه، با توجه به اثرات انسداد، غیر منتظره بود. شرکت کنندگان مبتدی در کوشش های تحت فشار امتیازهای بهتری نسبت به کوشش های پایه کسب کردند. ظاهرا به این دلیل عملکرد فرد مبتدی در شرایط فشار ارتقاء یافته است که مجبور شده درگیر نظارت هوشیارانه به اجرای مهارت شود.