مطالعه کیفی و ارائه الگوی خودباوری ملی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور

دستیابی به اهداف و چشم اندازهای گروه های اجتماعی بزرگ، مانند ملتها، جز در پرتو برانگیختگی عزم جمعی و خودباوری ملی ممکن نیست. مقاله حاضر تلاش می کند مفهوم خودباوری ملی را در نظام آموزش عالی کشور بررسی کند. هدف از این پژوهش، یافتن عوامل موثر بر خودباوری ملی در نظام دانشگاهی کشور است. روش مورد استفاده در این تحقیق، روش پژوهش کیفی است؛ برای گردآوری اطلاعات از ابزار مصاحبه و برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش تحلیل تم استفاده شده است. یافته های حاصل از 25 مصاحبه انجام گرفته با 13 عضو هیات علمی و 12 دانشجوی تحصیلات تکمیلی، نشان دهنده 9 تم اصلی است که بر خودباوری ملی موثرند و عبارتند از: تجارب پیشین، اعتماد به توانایی و برنامه های سیاستگذاران، نهادی شدن چشم انداز، مقایسه با رقبا، جمع گرایی درون گروهی و جمع گرایی نهادی، مشارکت دانشگاه در امور جامعه، انگیزه های مادی در آموزش عالی، استقلال دانشگاهی و هویت دانشگاهی. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که منابع شکل گیری و عوامل موثر بر خودباوری در سطوح جمعی، مشابه سطح فردی نیستند. از این رو، خودباوری در سطح آموزش عالی و نظامهای دانشگاهی، متفاوت از مفهوم خودباوری در سطوح فردی است.