پیامد کاربرد مدل همکار آموزشی بالینی بر آموزش دانشجویان کارشناسی اتاق عمل

اتاق عمل سیستم پیچیده ای است که شخص، تکنولوژی و بیماران را در یک محیط فیزیکی برای رسیدن به پیامدهای مطلوب در بیماران هماهنگ می سازد. به همین منظور تقویت دانش و مهارت های لازم پرستاران در محیط های اتاق عمل ضروری است. این در حالی است که مطالعات نشان می دهد، فارغ التحصیلان فاقد مهارت مورد نیاز برای انجام کارهای بالینی می باشند. با توجه به عدم کارآیی فارغ التحصیلان در اعمال بالینی، در دسترس نبودن مداوم مربی برای دانشجو و عدم همکاری پرسنل بخش در آموزش بالینی نیاز به تغییر روش آموزش بالینی احساس می شود. مدل همکار آموزش بالینی یکی از روش های آموزش بالینی است که در حل مشکلات موجود کمک کننده است. این مطالعه با هدف بررسی سطع شایستگی مورد انتظار عملکرد دانشجویان اتاق عمل بعد از کاربرد این مدل آموزشی صورت گرفت. این پژوهش یک مطالعه پیش تجربی از نوع دانش پژوهی است. کلیه دانشجویان اتاق عمل ترم 2 شامل 28 نفر در این پژوهش شرکت داشتند که در حال گذراندن واحد کارآموزی بخش استریلیزاسیون در اتاق عمل مرکز آموزشی درمانی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند. شیوه استفاده از این مدل به این صورت بود که ابتدا براساس سرفصل درسی، برنامه درس بالینی دانشجویان شامل (اهداف درسی، لاگ بوک، شیوه ارزشیابی و...) تدوین گردید. دانشجویان به 5 گروه حداکثر 6 نفر تقسیم شده و به مدت 3 روز در هفته به مدت 9 روز در بخش استریلیزاسیون حضور پیدا می کردند. از مدل همکار آموزش بالینی برای آموزش بالینی این دوره از دانشجویان استفاده گردید. در پایان دوره سطع شایستگی عملکرد دانشجویان با بررسی 25 لاگ بوک تکمیل شده توسط آن ها، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج در خصوص سطح شایستگی عملکرد دانشجویان اتاق عمل نشان داد: اغلب دانشجویان (بیش از 80% آن ها) به سطح شایستگی خود در خصوص اغلب عملکردهای تعریف شده در لاگ بوک مربوطه، نمره 4 یا 5 داده بودند (مقیاس نمره دهی 5-1) 76/033/3=X، 65/3-01/3=CI. توانایی بسته بندی کلیه ابزار برای استریل کردن با حداکثر شایستگی و توانایی کار با محلول های شیمیایی ضدعفونی کننده و استریل کننده با حداقل شایستگی انجام شده بود. نتایج در خصوص رضایتمندی نشان داد که بیش از 70% دانشجویان معتقد بودند راهنمایی لازم در خصوص پک کردن و آماده سازی ابزار جراحی و استفاده از اتوکلاو همیشه به آن ها ارایه شده است. همچنین ارتباط با سرپرستار، پذیرش دانشجو توسط پرسنل در اغلب موارد رضایت داشتند ضمن این که توانسته بودند از گزارش کار خود توسط مربی بازخود بگیرند. نتایج حاصل از این مطالعه با مطالعات مشابه هم خوانی دارد، لذا با توجه به جوان بودن دوره آموزشی کارشناسی اتاق عمل و کمبود اعضای هیات علمی متخصص در زمینه اتاق عمل در دانشکده های پرستاری و مامایی، استفاده از این مدل آموزشی که عمدتا بر مشارکت و همکاری افراد ماهر شاغل بیمارستان ها در آموزش بالینی تاکید دارد، نقش موثر و کمک کننده ای در آموزش دوره کارشناسی اتاق عمل خواهد داشت.