تجارب و دیدگاه های دانشجویان پرستاری در مورد خصوصیات مربی بالینی در ارزشیابی بالینی

در آموزش بالینی پرستاری، دانشجویان از نظر میزان دستیابی به برآیندهای آموزش بالینی مورد ارزشیابی قرار می گیرند. ارزشیابی دانشجویان اساسا بر عهده مربیان پرستاری می باشد. فرآیندی که همواره، هم برای مربیان و هم دانشجویان چالش برانگیز بوده است. دانشجویان به عنوان افراد تحت ارزشیابی دارای تجربیات و نقطه نظراتی در این زمینه می باشند که توجه به آن ها اهمیت به سزایی دارد. هدف از انجام این پژوهش تبیین تجارب و دیدگاه های دانشجویان پرستاری در ارتباط با خصوصیات مربی در ارزشیابی بالینی می باشد. پژوهش حاضر به روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی صورت گرفته است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان ترم 4 تا 8 پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی تیپ 1 وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در شهر تهران بودند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. گردآوری داده ها از طریق جلسات گروه متمرکز صورت گرفت که در نهایت 40 دانشجوی پرستاری در 6 گروه متمرکز در پژوهش شرکت نمودند. طی تحلیل داده ها 3 درون مایه و 7 طبقه پدیدار شدند. درون مایه ها و طبقات استخراج شده شامل موضوعات حرفه ای (صلاحیت، حضور و مشارکت، مهارت بازخورد و ارزشیابی)، ویژگی های فردی (علاقه، احترام و حمایت) و ضرورت های ارزشیابی (عدالت، ارزشیابی عملی) می باشند. تعیین چگونگی پیشرفت دانشجویان پرستاری در آموزش بالینی از نقش های مهم و پرچالش مربی بالینی می باشد. خصوصیات و رفتارهای مربی بر فرآیند یادگیری و ارزشیابی دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی تاثیرگذار است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که دانشجویان دیدگاه های روشنی در مورد این موضوع مهم دارند. آنان تجارب و دیدگاه های خود را از خصوصیات مربی در ارزشیابی بالینی مورد بحث قرار داده و چالش هایی را که در این ارتباط با آن روبه رو هستند بیان نمودند. مساله مهم این است که توجه به بیانات دانشجویان به عنوان افراد تحت ارزشیابی، به کاهش مشکلات موجود در این زمینه کمک خواهد نمود و توجه به دیدگاه ها و تجربیات آنان توسط افراد دست اندرکار آموزش بالینی و به خصوص مربیان اهمیت بسیاری دارد.