بررسی تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی بر میزان حجم تومور در موش های مبتلا به سرطان سینه

فعالیت ورزشی نقش موثری در تغییر عوامل موثر در سرطان دارد، اما تاثیر فعالیت بدنی بر سطوح عوامل موثر سرطان در انسان یا حیوانات مبتلا به آن، تا بحال مورد توجه جدی قرار نگرفته است پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی پیوسته بر میزان حجم تومور در موش های مبتلا به سرطان سینه می پردازد.
در این مطالعه تعداد 30 عدد موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته ای با میانگین وزنی 76/17 گرم) خریداری و به طور تصادفی به دو گروه تومور- شاهد، تومور- تمرین تناوبی، تقسیم شدند. شدت تمرین در این پروتکل در هفته اول 20% حداکثر اکسیژن مصرفی و در هفته آخر به 75% حداکثر اکسیژن مصرفی رسید. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، با تست الیزا سنجش پروتئین شوک حرارتی (HSP70)، اینترلوکین 4 (IL4) و اینترفرون گاما (IFNγ) انجام گرفت.
نتایج نشان داد میزان HSP70 در گروه تمرین تناوبی (مداخله) نسبت به گروه شاهد پایین تر است اما این اختلاف معناداری نبود (05/0P>). همچنین میزان IL4 در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه شاهد پایین تر بود اما معناداری نبود. میزان IFNγ در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه شاهد بالاتر بود اما این شاخص هم در دو گروه اختلاف معناداری نداشت. اما در خصوص حجم تومور، میزان آن در گروه تمرین تناوبی به طور معناداری نسبت به گروه شاهد کمتر بود (001/0=P) طبق یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که فعالیت ورزشی تناوبی با تغییر در میزان عوامل موثر در سرطان می تواند سبب کاهش حجم تومور گردد.