اثر محیط کشت بر روی رشد سلولی، کمیت و کیفیت بیوماس در میکروجلبک نانوکلروپسیس اوکولاتا جهت تولید بیودیزل (سوخت سبز)

نگرانی در مورد بحران انرژی همراه با تغییرات آب و هوایی و افزایش گرمایش جهانی، باعث توجه بیشتر به تولید انرژی بیودیزل از میکروجلبکها شده است. رشد سلولی، تولید بیوماس و تجمع لیپید در میکروجلبک از عوامل تعیین کننده بازدهی اقتصادی بیودیزل بوده و هدف از این مطالعه، بررسی نقش محیط کشت در افزایش بازدهی عوامل مذکور می باشد.
میکروجلبک نانوکلروپسیس اوکولاتا درچهار محیط Walne، F/2، Sato و TMRL کشت داده شد. میزان رشد سلولی به طور روزانه از طریق اندازه گیری دانسیته سلولی با استفاده از اسپکتوفتومتر تعیین گردید. تولید بیوماس و تجمع لیپید در دو فاز رشد لگاریتمی و رشد ثابت میکروجلبک، اندازه گیری و ترکیبات تشکیل دهنده بوسیله گازکروماتوگرافی تشخیص داده شد. مطابق استاندارد، کیفیت روغن استخراج شده از هر محیط کشت جهت تولید بیودیزل، بوسیله اندیس ید تعیین گردید.
نتایج حاصل نشان داد بیشترین میزان رشد سلولی و تولید بیوماس در محیط کشت Walne و به ترتیب برابر day-1 2616/0 و gl-1 652/2 می باشد. بیشترین درصد تبدیل بیوماس به لیپید نیز در محیط کشت TMRL و برابر 22/37 درصد وزن خشک سلولی حاصل شد. بیشترین بازدهی لیپید مربوط به محیط کشت Walne و برابر gl-1day-1 1057/0بود و بیشترین مقدار اسیدهای چرب غیر اشباع چندگانه PUFA (Polyunsaturated Fatty Acids)در محیط کشت Walne و در مرحله رشد لگاریتمی و برابر 99/42 درصد اسید چرب بدست آمد. بیشترین مقدار تری گلیسرید نیز در مرحله رشد ثابت و در محیط کشت sato برابر 25/75 درصد اسید چرب بدست آمد. میکروجلبک نانوکلروپسیس اوکولاتا، حداکثر بازدهی جهت مقاصد آبزی پروری و مصارف انسانی و همچنین تولید بیودیزل را به ترتیب در فاز رشد لگاریتمی و رشد ثابت و در محیط کشت Walne نشان داد.