رخساره های رسوبی و اثرات طوفان در سیستم های آواری- کربناته تریاس پسین (نورین- رتین) در شمال اصفهان، ایران مرکزی

با پیشروی دریای تریاس پسین و پس از رویداد خشکی زایی سیمرین پیشین، توالی رسوبی متشکل از مارن، ماسه سنگ و سنگ آهک ریفی در ایران مرکزی بر جا گذاشته شده است که به سازند نایبند موسوم است. این سازند در شمال اصفهان به بخش های گلکان (تناوب مارن و ماسه سنگ)، بیدستان (ماسه سنگ و سنگ آهک ریفی)، حوض شیخ (تناوب مارن و ماسه سنگ)، حوض خان (سنگ آهک ریفی با میان لایه هایی از مارن) و قدیر (تناوب مارن و ماسه سنگ همراه با آثار زغالی) قابل تفکیک است. در این مطالعه بخش های بیدستان و حوض خان مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند. این دو واحد به صورت شاخص و متشکل از بایوسترومی هستند که از مجموعه سنگ های ریفی مرجانی- اسفنجی است و شامل لایه کلیدی از موجودات ریف ساز (مرجان و اسفنج)، ریف زی (بازوپایان، شکم پایان، لاله دریایی و دوکفه ای) و مخصوصا Heterastridium spp. می باشد. با توجه به مطالعات صحرایی، مقاطع نازک میکروسکوپی و بررسی رخساره ها، مدل محیط رسوبی سازند نایبند در شمال اصفهان به صورت شلف باز آواری- کربناته و تحت تاثیر امواج طوفانی در نظر گرفته می شود. در این مدل تناوب ماسه سنگ و مارن نهشته های آواری بخش گلکان در زیرقاعده امواج آب و هوایی و در محدوده اثر امواج طوفانی در شلف خارجی (outer shelf) تشکیل شده اند. رسوبات مخلوط آواری-کربناته بخش حوض شیخ و سنگ آهک های ریفی بخش بیدستان و حوض خان در قسمت شلف میانی (outer shelf - transition) نهشته شده اند. بررسی نحوه رسوب گذاری در بخش های مختلف سازند نایبند در شمال اصفهان و مخصوصا شناخت شرایط حاکم بر محیط رسوب گذاری سیستم مخلوط آواری- کربناته (بخش های گلکان، بیدستان، حوض شیخ و حوض خان) در این منطقه، اهمیت این مطالعه را مشخص می کند.