رابطه درماندگی روان شناختی با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان

تشخیص، درمان، پیامدها، اثرات جانبی درمان و عود سرطان پستان منجر به واکنش های روانی همچون افسردگی، اضطراب و استرس می شوند. این واکنش ها می توانند با اختلال در عملکرد، کنترل نشانه، تصمیم گیری های درمانی، پیروی از رژیم های درمانی و تعامل اجتماعی، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را کاهش دهند روش پژوهش: پژوهش حاضر مبتنی بر روش همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان بود که در سال 1390 در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه دارای پرونده پزشکی بودند. تعداد 294 نفر از این زنان با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. درماندگی روان شناختی توسط فرم 21 سوالی پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21) و کیفیت زندگی توسط فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 5/11 و با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون به روش ورود و در سطح معنی داری 05/0 < P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد درماندگی روان شناختی رابطه منفی و معناداری با کیفیت زندگی دارد (05/0 < P). طبق نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود افسردگی 15 و اضطراب و استرس هر یک 24 درصد از واریانس سلامت جسمی را تبیین کردند. همچنین، افسردگی 16، اضطراب 9 و استرس 19 درصد از واریانس سلامت روانی را تبیین کردند. از سوی دیگر، افسردگی 4، اضطراب 5 و استرس 6 درصد از واریانس روابط اجتماعی را تبیین کردند. نهایتا، افسردگی 21، اضطراب 12 و استرس 15 درصد از واریانس رضایت از محیط را تبیین کردند. بنابراین، استرس قویترین پیش بین سلامت جسمی، سلامت روانی و روابط اجتماعی و افسردگی قویترین پیش بین رضایت از محیط بود.
بحث و نتیجه گری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در زنان مبتلا به سرطان پستان درماندگی روان شناختی به ویژه استرس و افسردگی نقش مهمی در کاهش سلامت روانی و جسمی دارد و موجب نارضایتی این زنان از روابط اجتماعی و شرایط محیط زندگی شان می شود. از این رو توجه به درماندگی روان شناختی و کاهش آن در این زنان باید به عنوان یکی از اولویت های اساسی مداخله های روانی- پزشکی در نظر گرفته شود.