مولفه های جهانی شدن از دیدگاه دانشجویان شرکت کننده در چهار مدرسه تابستانی بین رشته ای کشوری شیراز

امروزه یکی از مهم ترین عناوین آموزش عالی، موضوع جهانی سازی در آموزش است که می تواند چالش ها و فرصت های بالقوه ای برای دانشگاه های علوم پزشکی به همراه داشته باشد. با وجود اهمیت این موضوع، در زمینه دیدگاه ونظرات دانشجویان علوم پزشکی، اطلاعات اندکی در دست است. این پژوهش با هدف بررسی و توصیف نگرش دانشجویان نسبت به پدیده جهانی شدن انجام گردید. این مطالعه، پژوهشی توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری مشتمل بر دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی بود و تعداد 180 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته بود که جهت تعیین روایی آن، از روایی سازه به روش تحلیل عاملی و جهت تعیین پایایی آن، از همسانی درونی به روش Cronbach''s alpha استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات، از نرم افزار SPSS نسخه 19 و روش های آمار توصیفی مانند فراوانی و درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون های Student-t، تحلیل عاملی، آنالیز واریانس و همبستگی Pearson استفاده شد.
در مجموع، 150 دانشجوی شرکت کننده در مدارس تابستانی در این مطالعه شرکت نمودند که 64 نفر (7/42 درصد) مونث و 86 نفر(3/57 درصد) مذکر بودند. در کل، شرکت کنندگان رویکردی موافق یا مثبت نسبت به پدیده جهانی شدن ابراز نمودند. در بررسی آمار توصیفی پرسش نامه ها (کل سوالات)، انحراف معیار ± میانگین 61/0 ± 42/3 با حداکثر 27/4 و حداقل 27/2 از میانگین واقعی 3 بود. در پرسش نامه جهانی شدن، چهار عامل اصلی قابل قبول به ارزش ویژه بالاتر از یک و درصد و واریانس کلی 11/70 درصد شناسایی شدند که 25 گویه با بار عاملی قابل قبول (بیشتر از 4/0) در زیر این چهار عامل قرار گرفتند. این عوامل، عبارت از مقوله نگرش فردی- اجتماعی با 15 پرسش، مقوله نگرش اجتماعی- سیاسی با 7 پرسش، مقوله عملکرد با دو پرسش و مقوله دانش مدیریت منابع تنها با یک پرسش در پرسش نامه جهانی شدن بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان و متغیرهای زمینه ای جنسیت، دانشکده و سن، تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 > P).
درک مثبت از جهانی شدن و ضرورت آموزش صلاحیت های سلامت جهانی، روش های مورد استفاده در مدارس پزشکی و نیاز به تسهیل اجماع بیشتری در میان مربیان ودانشجویان پزشکی به عنوان ارایه دهندگان خدمت در آینده را ایجاب می کند. این فرایند، منجر به یکپارچه سازی جهان، از آگاهی بشر و شکل گیری فرهنگ آموزش سلامت به عنوان مقوله ای جهانی می شود.