بررسی رابطه ی پلی مورفیسم ژن سیتوکین های پیش التهابی (اینترلوکین یک آلفا و بتا) با بیماری پریودنتیت مزمن

بیماری های پریودنتال بیماری های چند علتی هستند که در حضور باکتری ها و تحت تاثیر عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد می شوند و کنترل عوامل زمینه ای می تواند در پیشگیری از ابتلا به آن ها کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه پلی مورفیسم ژن اینترلوکین یک آلفا و بتا با پریودنتیت مزمن بود.
مطالعه به صورت مورد-شاهدی در 36 بیمار پریودنتیت مزمن و 36 فرد سالم از نظر پریودنتالی؛ از جمعیت ایرانی، نژاد آریایی و قومیت اصفهانی در بخش پریودنتولوژی دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان انجام شد. پس از استخراج DNAاز خون محیطی افراد، پلی مورفیسم ژن اینترلوکین یک آلفا و بتا بررسی شد.آنالیز داده ها با آزمون Chi-squareو Fisher’s exact test انجام شد (05/0=α).
بین فراوانی ژنوتیپ 2/2،889- اینترلوکین یک آلفا و پریودنتیت مزمن و هم چنین بین فراوانی آلل1،889- اینترلوکین یک آلفا و سلامت پریودنتال (03/0 =p value) ارتباط معنی داری وجود داشت. بین فراوانی هیچ یک از ژنوتیپ های3954+ اینترلوکین یک بتا و پریودنتیت مزمن (14/0 =p value) و نیز بین فراوانی هیچ یک از آلل های3954+ اینترلوکین یک بتا و بیماری فوق (06/0 =p value) ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
طبق نتایج مطالعه ی حاضر، وجود ارتباط پلی مورفیسم ژن889- اینترلوکین یک آلفا و پریودنتیت مزمن در جامعه ی مورد بررسی، وجود این ژن را به عنوان یک عامل خطر در ابتلا به بیماری پریودنتیت مزمن مطرح می کند. در عین حال عدم ارتباط بین پلی مورفیسم ژن 3954+ اینترلوکین یک بتا با پریودنتیت مزمن استفاده از این ژن را به عنوان یک نشان گر در استعداد ابتلا به بیماری فوق مورد تردید قرار می دهد.