مقایسه ی ریزنشت ترمیم مجدد فیشورسیلانت به چند روش مختلف

فیشورسیلانت ها برای پوشاندن شیارها و جدا سازی آن ها از محیط پوسیدگی زای اطراف به کار می روند. چنانچه این مواد از بین بروند باید ترمیم شوند تا حفاظت از پوسیدگی دندان ها تامین شود. هدف از این مطالعه بررسی ریزنشت فیشورسیلانت مجدد به دنبال پروفیلاکسی، اناملوپلاستی، ایرابریژن، کاربرد سیستم چسباننده و بول شیار بود.
در این مطالعه ی آزمایشگاهی، 50 دندان مولر سوم سالم پس از پاکسازی با برس پروفیلاکسی و اسید اچینگ، فیشورسیلانت (فیشوریت اف ایکس) شدند، به گونه ای که یک پروب پریودنتال در یک نیمه از سطح اکلوزال به منظور ایجاد نقطه شکست سیلانت قبل از سخت شدن قرار داده شده و پس از نوردهی برداشته شد. سیلانت نیمه ی سطح حذف گردید و دندان ها به طور تصادفی در یکی از 5 گروه زیر قرار گرفتند: 1) پروفیلاکسی و اچینگ (کنترل)، 2) اناملوپلاستی با فرز روند کارباید و اچینگ، 3) ایرابریژن و اچینگ، 4) اچینگ و کاربرد عامل چسباننده و 5) بول لبه های قسمت باکال شیار اکلوزال و اچینگ. بعد از انجام چرخه ی حرارتی و سیل نمودن دندان ها، نمونه ها برای 48 ساعت در محلول متیلن بلو یک درصد قرار گرفت، سپس در جهت طولی و در بعد مزیودیستال یک برش داده شد و مقاطع برای بررسی میزان ریزنشت زیر استریومیکروسکوپ قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون Kruskal-Wallis واکاوی شدند.
بیش ترین و کم ترین میزان ریزنشت به ترتیب مربوط به گروه های اناملوپلاستی و بول شیار باکال بود ولی آزمون Kruskal-Wallisتفاوت معنی داری بین گروه ها نشان نداد (19/0p value=).
در این مطالعه، هیچ یک از روش ها برتری خاصی از گروه کنترل برای ترمیم مجدد فیشورسیلانت نشان ندادند. تداوم هریک از این روش ها برای ترمیم مجدد فیشورسیلانت بستگی به مطالعات آتی به ویژه مطالعات بالینی دارد.