رویکرد های مدیریتی در مواجهه با اکوسیستم های مرجانی تخریب شده

اکوسیستم های مرجانی بعد از جنگل های گرمسیری، پرتولیدترین اکوسیستم در روی کره زمین و در عین حال از جمله حساس ترین اکوسیستم ها در برابر آشفتگی های طبیعی و غیرطبیعی کره زمین به شمار می روند. در نتیجه بازسازی و احیاء اکوسیستم های مرجانی تخریب شده از جمله مهم ترین دغدغه های مدیران ساحلی به شمار می رود. در این مطالعه به مدیریت اکوسیستم های ساحلی به ویژه اکوسیستم های مرجانی توجه شده است. به همین منظور فرآیند مدیریت این اکوسیستم ها به سه گروه رویکردهای جلوگیری، کاهش و احیاء تقسیم بندی شد. این که برای حفاظت از یک اکوسیستم مرجانی از چه رویکردی استفاده شود به اهداف موردنظر، مقیاس زمانی احیاء، شدت تخریب اکوسیستم ها و بودجه مدیران این اکوسیستم ها در حفاظت از آن ها بستگی دارد. در نهایت می توان این گونه نتیجه گیری کرد که از میان راهکارهای مدیریتی مختلف، تلفیقی از حفاظت زیستی و فیزیکی اکوسیستم های مرجانی از موفقیت بیش تری برخوردار است. در این رویکرد تلفیقی، در گام نخست اکوسیستم تخریب شده به عنوان منطقه حفاظت شده معرفی شده و سپس با استقرار زیستگاه های مصنوعی دریایی در مجاورت اکوسیستم تخریب شده اقدام به کاشت قطعات و کلنی های مرجانی روی این بسترها نمود.