تغییرات آب و هوا و سیاست های مقابله در صنعت گردشگری

امروزه، صنعت گردشگری به میزان بیست و یک درصد در تولید کربن ناشی از سوختن سوخت های فسیلی (بخش انرژی) نقش دارد. ضرورت مشارکت بخش های مختلف اجتماعی در حمایت از سیاست های مقابله با تغییرات آب و هوا، سبب شد تا بخش گردشگری از طریق بیانیه داووس، متعهد شود که به یکی از پیشگامان پاسخ جهانی به تغییرات آب و هوا تبدیل شود. در این راستا، شناخت تغییر آب و هوا و حمایت از سیاست های مقابله در این صنعت از اهمیت فزاینده ای برخوردار شده است. از آنجا که اجرای سیاست های مقابله در صنعت گردشگری مستلزم همکاری و مشارکت ذینفعان است، تحقیق حاضر، برای نخستین بار در ایران، در صدد بررسی میزان حمایت صاحبان اقامتگاه های گردشگری از سیاست های مقابله با تغییر آب و هوا و عوامل موثر بر آن می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را صاحبان 121 اقامتگاه گردشگری در شهرهای نور، محمودآباد و بابلسر در استان مازندران تشکیل می دهند. برای انجام این تحقیق از روش بررسی پیمایش و برای جمع آوری داده های آن از پرسش نامه استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که صاحبان اقامت گاه های گردشگری حامی سیاست های مقابله با تغییر آب و هوا بوده و کاهش گردشگر به عنوان مهم ترین پیامد شغلی تغییر آب و هوا معرفی شده است. علاوه بر این، نتایج تحقیق نشان داد که افزایش هزینه های تهیه ی وسایل سرمایشی در تابستان، به عنوان مهم ترین پیام محلی تغییر آب و هوا در گردشگری بیان شده بود. هم چنین، نگرش صاحبان اقامتگاه های گردشگری نسبت به تغییر آب و هوا مثبت بوده است. درنهایت، پیام های محلی تغییر آب و هوا و نگرش نسبت به آن از مهم ترین عوامل تبیین کننده ی حمایت از سیاست های مقابله در شهرهای مورد بررسی بود.