بررسی و اولویت بندی عوامل استرس زای موثر بر عملکرد شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

در دهه ی اخیر موضوع استرس و آثار آن در سازمان ها مورد توجه بسیار واقع گردیده است که گویی استرس مسئله همگانی و همه گیر و مبتلا به انسان امروز و مشخصه ی زندگی اوست. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی عوامل استرس زای موثر بر عملکرد شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بود.
در این پژوهش به دلیل گستردگی عوامل استرس زا، از 12 عامل استرس زای فردی، شغلی و سازمانی استفاده گردید. عوامل فردی شامل جنسیت، عدم احساس کنترل، عدم حمایت اجتماعی و تیپ شخصیتی نوع A؛ عوامل شغلی شامل گرانباری نقش، کمباری نقش، ابهام نقش و ناسازگاری نقش و عوامل سازمانی شامل عدم امنیت شغلی، سیاست های حقوق و دستمزد، تکنولوژی و تغییر محل کار می باشند.
نتایج نشان داد که عوامل استرس زای شغلی، فردی و سازمانی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر عملکرد شغلی کارکنان داشتند. در مورد عوامل فردی استرس زا، بیش از 90 درصد کارکنان از حمایت اجتماعی و احساس کنترل برخوردار بودند، 23 درصد آنان از تیپ شخصیتی نوع A بودند و همچنین به لحاظ جنسیت، عملکرد شغلی زنان بالاتر از مردان بود. در مورد عوامل شغلی استرس زا، 18 درصد کارکنان با ناسازگاری نقش و ابهام نقش، 26 درصد با گرانباری نقش و 40 درصد با کمباری نقش مواجه بودند. در مورد عوامل سازمانی استرس زا، 75 درصد کارکنان از امنیت شغلی، 94 درصد از دانش کافی در مورد تکنولوژی کاری برخوردار بودند، 59 درصد آنان از حقوق و مزایای دریافتی راضی بودند و 23 درصد نیز با جابه جایی های کاری مواجه بودند.
این توصیفات نشان می دهد که عوامل استرس زای مذکور تاثیر مثبتی در عملکرد شغلی کارکنان دارد و آنان تا حدودی از فشارهای روانی به دورند. در نهایت پیشنهاد می گردد محققان آتی در زمینه ی فشار روانی، از عوامل استرس زای دیگری که در این پژوهش بررسی نگردیده اند، استفاده نمایند.